Doe maar gewoon…traditioneel trendy!?

Bescheiden en behouden. Een omschrijving die ook zeker bij mij past als je het mij, maar ook anderen zou vragen, zou ’traditioneel’ zijn. Traditioneel, ouderwets, conservatief, klassiek, dit soort termen zijn stiekem toch wel een beetje van mij van toepassing.

Ik zal dit even toelichten voordat je denkt dat ik ergens achter de geraniums onder een flinke laag stof zit.

Deze termen hebben betrekking (met name dan) op mijn smaak en mijn stijl.

Je zit overal op social media van die enorm hippe mama’s die volcontinue ook de hashtags #hipmom #hipster #hipcoolmom en dergelijke gebruiken. Gelukkig bezit ik genoeg zelfkennis om mij verre van dit type hashtags te houden.

Nee, ik loop niet vooraan in de nieuwste mode, in stijlen die nog geen stijlen zijn. Ikzelf niet en dus ook mijn kinderen niet. Ook genderneutrale kleuren ben ik niet zo van (nog). De wasmanden van de jongens zijn voornamelijk in de fiftyshades of blue en die van ons meisje en van mij in de pastelkleuren, waarbij roze de boventoon voert.

Kraagjes, roesjes en kant zijn ook echt typisch voor de kleren van onze meid. En voor de jongens ook kragen, strepen en weinig qua prints en teksten op hun buik.

In ons huis is het qua inrichting een soort van poldermodel geworden. Want manlief is namelijk van de moderne(re) stijl, als in strak en minimalistisch. Geef mij maar mooie oude kasten, warme tinten in de meubels, veel foto’s en andere accessoires. Maar een middenweg hebben we inmiddels gevonden. Met name voor wat betreft de accessoires: kleurrijk en bontspeelgoed van zowel hout als plastic maken dat het huis tegenwoordig alles behalve minimalistisch is, maar dat terzijde.

Het is niet dat ik het stom en lelijk vind, maar het past gewoon niet bij mij. Als ik een beetje door die accounts scroll op bijvoorbeeld Instagram, vind ik het vaak best tof. En gaaf dat het allemaal qua stijl wel past. Bij hen dan, niet bij mij.

Ouderwets

Naast mijn smaak voor kleding en inrichting, ben ik denk ik sowieso wel redelijk conservatief. Een heel sterk voorbeeld daarvan is denk ik ook wel mijn voorliefde voor handgeschreven postkaartjes. Om ze te schrijven en versturen, maar natuurlijk ook om ze te ontvangen. Want zeg nu zelf #echtepostiszoveelleuker? Een kaartje op je deurmat in de brievenbus is altijd leuk, maar als die handgeschreven is, maakt dat kaartje dat kaartje nét iets persoonlijker en gaver. Vind ik!

Maar ook bepaalde tradities uit het verleden kan ik waarderen en ook koesteren. Ook in de relatie ben ik denk ik ouderwets in vele opzichten. Veeg mij maar op hoor als mijn man met een bos bloemen thuis komt, een briefje achterlaat of spontaan een cadeautje meebrengt. Maar ook iets minder materialistisch als de deur openhouden, je stoel aanschuiven en als eerste een onbekende ruimte betreden, zijn dingen die ik als meisje meisje erg prettig vind.

Het feit dat ik thuisblijfmoeder ben, bewust en niet gedwongen door een bepaalde situatie, kenmerkt misschien ook wel een beetje mijn traditionele voorkeur. Niet om weer die discussie aan te (willen) gaan, maar ik vind de rolverdeling zoals die nu thuis is helemaal prima en prettig en geeft ons heel veel rust. Dat dit in vele ogen ouderwets, niet geëmancipeerd is enzovoorts, dat is dan maar zo, in hun ogen!

Tradities van het werpgoud, waar ik eerder in mijn eigen blog over schreef, vind ik ook fijn. Maar straks naar bepaalde mijlpalen voor de kinderen als het 21-diner bijvoorbeeld, kan ik eveneens naar uit kijken.

Cadeautjes bij Sinterklaas of Santa Claus!?

Ten aanzien van de feestdagen heb ik datzelfde gevoel net zo sterk.
Sint Maarten, Sinterklaas, Kerst en Pasen heerlijk! Ik kijk er naar uit, vind het gezellig en zorg ook dat het gezellig is met alle bijbehorende kneuterigheden. Ja ik vind dit traditioneel!

Al moet ik er wel gelijk bij zeggen, dat wij met Kerst ook ‘alleen’ Kerst vieren. Samen met de familie samen zijn, spelletjes doen, wandelen, eten en drinken. Het gevoel van samen zijn en warmte geven en voelen, benadrukken.

Traditiegetrouw (in mijn hoofd) horen daar dan ook geen cadeaus bij. Die horen bij Sinterklaas. Ja in andere landen, waar ze deze Goedheiligman niet kennen, wordt Kerst met cadeautjes onder de boom gevierd. Maar in Nederland niet. Inmiddels is dat natuurlijk in heel veel gezinnen al lang niet meer het geval en wordt dit wel degelijk met cadeau’s gevierd. Maar niet bij ons.

Cadeautjes horen bij Sinterklaas en niet bij Kerst. Punt!

Hallmark-momenten

Naast de pakjes bij Sinterklaas versus die bij Kerst heb ik in zijn algemeenheid moeite met de zogeheten, en deze term is niet van mij, die hoorde ik iemand laatst op tv zeggen, ‘Hallmark-momenten.’

Dit was naar aanleiding van de Black Friday hysterie in ons land. Een dag die wij niet eens hebben om te vieren, aangezien wij geen Thanksgiving vieren. Overigens als je je nog afvraagt waarom het Black is? Niet omdat het zwart van de mensen ziet in de winkels dan, maar omdat dit jaar-in-jaar-uit dé dag is dat de (Amerikaanse) retailers na langere tijd eindelijk weer in de zwarte cijfers komen voor wat betreft hun omzetten en niet meer in het rood staan. Sorry, dit even terzijde.

Maar niet alleen Black Friday is over de oceaan komen waaien, ook Valentijnsdag en Halloween (ok, die is ooit die kant opgewaaid vanuit Europa en keert nu weer terug). En ook Moeder- en Vaderdag zijn steeds groter geworden in Nederland. Groter en commerciëler.

Vroeger (oef ik word oud) vierden wij Moeder- en Vaderdag echt alleen maar met zelf geknutselde prullen en kochten echt niets bij de winkel. Mijn vader kocht ook niks voor mijn moeder die dag en v.v. Mijn vader was daar sowieso erg onhandig doch duidelijk in: ‘hoezo moet ik iets voor je moeder kopen of doen, ze is toch niet mijn moeder?’.

En ook met Valentijnsdag was het aantal kaarten en cadeaus een stuk beperkter dan nu. De hele commercie om deze dag en die andere dagen heen, zijn zoveel groter dan voorheen. En dat alleen druist dan weer tegen mijn principes in.

Doe maar gewoon, dan…

En als we het dan toch hebben over overgewaaide tradities. En gelijk ook de aanleiding van deze blog is de uitgebreide, in mijn ogen af en toe bijna volledig doorgeslagen, opties om aan te kondigen dat je zwanger bent, welk geslacht je baby mag krijgen en ook de babyshowers. Weinig traditioneel?

Toen ik in verwachting bleek van onze oudste, was een vriendin van mij zo lief om een babyshower te organiseren. Het concept an sich best leuk natuurlijk, maar ik ben echt niet van de dramatische, over-the-top Amerikaanse variant. Gelukkig is deze vriendin met reden al geruime tijd mijn vriendin. Ze kent mij inmiddels buitengewoon goed. 

Op ons toen nog dakterras, hadden zich de meeste van mijn dierbaarste vriendinnen verzameld. Ik was compleet verrast, had geen idee en was echt geraakt door het gebaar. Ze hadden het dakterras leuk en gezellig versierd en iedereen had iets lekkers voorbereid aan hapjes en/of drankjes. Verder hadden ze superzoete cadeautjes, maar bovenal, ze waren er!

Geen spelletjes, geen gekkigheden en tests, nee typisch iets wat bij mij past: samen zijn met lieve meiden, gezellig samen eten en drinken en vooral geen poespas. Een topmiddag!

Net als later bij mijn vrijgezellen echt een perfecte combinatie en invulling van een geweldige dag: fijn gezelschap, ontspannen borrelen en eten en daarna lekker de kroeg in. Geen apenpak, voor l** door de stad lopen en stomme opdrachten uitvoeren etc. Niks voor mij!

Oh baby baby

Daarna ben ik bij meerdere babyshowers geweest en wat een verschillen en opties bestaan er. Geblinddoekt een luier verschonen op een pop, babyfoto’s raden van alle aanwezigen, quizvragen moeten beantwoorden over jezelf toen je klein was, luier ruiken, babyvoeding proeven, noem maar op. Bijzonder en anders, laat ik het daarop houden.

Heel graag wilde ik iets terug doen voor mijn vriendin die nu zelf in verwachting is. Maar ik wist ook van haar exact wat ze wel vooral niet leuk zou vinden. Dus prima en snel geregeld. Een aantal meiden werd geappt, iedereen nam iets te eten of te drinken mee en over een origineel cadeau werd nagedacht. Een top idee: iedereen bracht haar eigen favoriete prentenboek mee voor de baby. Superleuk en een origineel toch!?

Toch ging ik even op internet op zoek. Kleine tip van mijn kant, tenminste als je net zo bent als ik en even ‘snel’ wat ideeën wil opdoen: google niet op ‘babyshower ideeën’! Je ziet door de bomen het bos niet meer!

Als je het geslacht weet, kan je helemaal los gaan op thema jongens of meisje. Versieringen, hapjes en drankjes om zelf te maken (of te bestellen natuurlijk) die volledig in het thema passen. Maar ook allerlei suggesties voor activiteiten om te doen naast de spelletjes. Serieus je kan er echt een dagvullend programma van maken. Ware het niet dat de moeder in wording die kracht niet meer heeft, gezien het broedproces al vergevorderd is.

Geslacht m/v

In de fase ervoor, zou je ook nog kunnen kiezen voor een zogeheten ‘gender reveal party’. Dat deze woorden, babyshower en gender reveal party, allebei in het Engels zijn, zegt toch genoeg? Niet typisch Nederlandse feestjes toch? Deze aangelegenheden zijn nog steeds niet vertaald, maar ja ‘geslachtsonthullingsfeestje’ bekt ook niet al te lekker.

Geheel persoonlijk hoor, maar hier heb ik écht niks mee. Van een bepaalde variant van de babyshower heb ik echt kunnen genieten, maar een feest organiseren voor de onthulling van het geslacht van de baby? Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet vies van een feestje en er is inderdaad altijd wel een reden of aanleiding te vinden voor een leuk feestje, maar hiervoor?

Wat gebeurt er dan? Gaan mensen dan toch niet juichen en blij zijn als het een jongen wordt of juist wel als het jongen wordt of   een meisje?

Maar goed, het wordt steeds vaker gedaan en ook hier zijn inmiddels talloze tips en varianten voor terug te vinden op internet. Ook hiervoor geldt natuurlijk iedereen zijn ding. Het is alleen echt niks voor mij en ook niet voor mijn man.

Ik ben zelfs bij de onthulling van de zwangerschappen nogal behouden. Maar dat is meer omdat ik best schijterig ben en bang om zeg maar de goden te verzoeken.

Graag wilde ik wachten tot na de 20 weken echo, maar dat kon in mijn geval echt niet aangezien ik al echt een Grote Griet was bij 12 weken. Desalniettemin vond ik het wel fijn en prettig om dit van ons samen te houden, zo lang mogelijk. Bij de latere zwangerschappen stond ik daar ook weer anders in. Wellicht dat dat ook weer onderhevig is aan allerlei fases (en hormonen). En ook daarover valt natuurlijk heel veel te zeggen: wanneer maak je wereldkundig dat je in verwachting bent? Hebben we het een andere keer over! ?

Grappig binnen mijn vriendinnen-groep is er ook geen één geweest, die dit heeft gedaan. Zelfs de babyshowers stuitten bij een aantal op enig verzet. Voor mij volkomen invoelbaar en begrijpelijk ?

“De gustibus non disputandum”

Zoals met alles geldt natuurlijk, zoveel mensen, zoveel wensen. Velen zullen van mij ongetwijfeld ook het nodige vinden. Over onze inrichting, over de namen van de kinderen, de kleding die zij en wij dragen, onze gewoontes en voorkeuren. Dat kan en mag gelukkig allemaal.

Mijn zeer wijze en toffe leraar Latijn zei ooit ‘De gustibus non disputandum’. Een dure bewoording van ‘over smaak valt niet te twisten’. En gelijk heeft hij! Geen woord aan gelogen.

Kortom, mijn smaak is bij voorkeur wat meer traditioneel van aard. Ik ga heus wel mee met de tijd hoor, geloof mij. Alleen sommige dingen neem ik liever niet over, dat voelt voor mij gewoon niet fijn.

Tijdens diezelfde uitzending over de Black Friday hoorde ik Michiel Vos (correspondent en journalist woonochtend in Amerika) gekscherend zeggen: “Nog even en jullie vieren hier in Nederland geen Koningsdag meer, maar the Forth of July, zoveel nemen jullie hier over (..)” Het was bedoeld als grapje natuurlijk maar toch betrapte ik mezelf er op dat ik flink ja zat te knikken. De laatste tijd heb ik precies dat gevoel ook wel een beetje. Niets traditioneel meer? Meegaan met de Amerikaanse winden en hun feestdagen overnemen? Of blijven bij de Nederlandse nuchtere tradities. Ik ben vrij traditioneel en kies voor het laaste!

Laten we gewoon lekker gewoon (Nederlands) blijven doen, nuchter en met beide benen op de grond. Puur die feestdagen vieren omdat we het willen en willen vieren en niet omdat de commercie ons dit lijkt op te leggen.

En ja dat is mijn bescheiden, behouden en traditionele mening….