Ouderparticipatie op de basisschool en de luizenmoeder

Hallo allemaal…! Aanstaande zondag is het weer zover: De Luizenmoeder gaat weer van start met seizoen 2! Heerlijk! Ik ben dan ook zo’n nerd die al een flinke tijd dit op zondag 10 februari in haar agenda heeft staan.

Ik weet nog vorig jaar, dat ik wel de aankondiging had gezien, maar pas bij de tweede aflevering aanhaakte. Op aanraden van veel mensen om mij heen. Geweldig wat een toffe serie! Tijdens de kleine vijfentwintig minuten durende afleveringen, lag ik echt geregeld in een vouw. Je kon me opvegen.

De kracht van deze serie? Volgens mij het hilarisch herkenbare.

Alleen de titel roept al behoorlijk wat associaties op toch!? In elk geval jeuk…. Maar ook elk typetje, elke rol wordt zo vreselijk goed naar waarheid ingevuld, je herkent er altijd wel iémand in. Of misschien zelfs, heel stiekem, ook wel jezelf. (Voorwaarde is dan natuurlijk wel dat je een beetje een goed en eerlijk zelfbeeld hebt, inclusief wat zelfspot. Maar dat terzijde. ?)

Heeft iemand de handleiding, ook voor mij?

Zoals ik al eerder schreef, is het eerste jaar dat jij en je kleuter rondlopen op de basisschool een aaneenschakeling van verbazingen en leermomenten. Meer dan eens, vermoed je dat alle ouders een soort van handleiding inclusief gedragscode hebben mogen ontvangen, maar jij en je partner niet. Maar naarmate de maanden voorbij gaan, merk je dat je je toch al aardig kan redden in het krachtenveld van het schoolplein.

In mijn geval merkte ik dat de onzekerheid die ik had, al vrij vlot verdween. Echt gevoelig voor de groepjesvorming en andere ’toestanden’ bleek ik niet echt te zijn. Scheelt ook wel dat ik  behoorlijk lak kan hebben aan dat soort wespennesten. Vaak werkt het al door gewoon dichtbij jezelf te blijven en dit te negeren. Met flair dat dan weer wel! Alhoewel sommigen misschien deze houding kunnen lezen als arrogant.?

Sociaal gebeuren

Omdat wij nog niet zo lang in dit fijne dorp woonden, kenden wij nog niet heel veel mensen. En aangezien ik best wel een sociaal dier ben en van dingen ondernemen hou, heb ik me vrij snel ook aangesloten bij de TSO ouders. De Tussen Schoolse Opvang, oftewel de overblijfmoeder, zoals dat in mijn tijd heette.

Zo sloeg ik twee vliegen in één klap.

Onze kleine kleuter was namelijk na zo’n lange schooldag alles behalve spraakzaam. Als ik vroeg hoe zijn dag was, wat het leukste was, wat hij die dag had gedaan en nog meer van dit soort open vragen, kreeg ik amper een reactie. Bijna steevast was het antwoord: ‘dat weet ik niet meer mama’. Ik brandde van nieuwsgierigheid, maar noch van hem, noch van de juf kreeg ik de gewenste uitgebreide terugkoppeling, zoals ik gewend was bij het KDV.

Tijdens het uurtje toezicht houden bij het brood eten op school, kon ik onze kleine kerel observeren in zijn kleutergroep. Zo kon ik kijken hoe hij het deed in zijn klasje, in de groep. Maar ook met wie hij graag omging en met wie niet.

De andere vlieg was voor mij minstens net zo belangrijk, namelijk het leren kennen van (nieuwe) mensen.

Niet dat ik op zoek was naar nieuwe vrienden, zeker niet. Joh, ik vind het heel frustrerend dat ik soms gewoon amper de tijd heb om al mijn/onze vriendschappen te onderhouden. Zou veel van mijn vriendinnen liever vaker willen zien dan nu het geval is. Maar inmiddels wonen wij allemaal verspreid door het hele land en is door de week op een avond afspreken best lastig. Voeg daar al onze tjokvolle agenda’s aan toe en een eerstvolgende date kan pas over een paar maanden worden gepland. Super jammer, maar zo is het nu eenmaal.

Maar goed ik dwaal af.

Graag wil je toch ook een gezellig sociaal netwerk opbouwen in je woonplaats. En zeker als je kinderen hebt, die straks van en naar allerlei speeldates of clubjes moeten, is het hebben van een netwerk niet alleen leuk maar ook nuttig. Tegelijkertijd vormen je kinderen vaak zo’n accelerator in het leren kennen van nieuwe mensen juist door bovengenoemde activiteiten.

Door mij aan te sluiten bij de TSO leerde ik dus niet alleen gezellige nieuwe ouders kennen, maar kon ik ook beginnen met het opbouwen van een nuttig netwerk! ?

Klassenmoeder

Gedurende het jaar werd er nog een aantal toffe activiteiten georganiseerd voor de kleuters. Als ouder kon je je hiervoor aanmelden om te komen helpen. Dat heb ik toen ook zeker gedaan. Heel erg leuk om te doen!

Van het één kwam het ander klaarblijkelijk, want vlak voor de zomervakantie werd ik door de juf gevraagd of ik het volgende schooljaar samen met een andere moeder, klassenmoeder wilde zijn. Ik heb toen enthousiast ‘ja’ gezegd.

Plannen, organiseren, kleuters, leuke activiteiten en feestjes: een voor mij ideale combinatie. Ook wel een leermoment hoor, zeker voor je communicatieve vaardigheden. Want ouders van de kinderen uit de klas van je eigen kind, is toch wel andere koek dan je collega’s. Geloof mij! Zeker als je je bedenkt dat je met een aantal van deze ouders nog zeker acht jaar samen staat op het schoolplein….

Maar ook het koppel klassenmoeder, wat wordt gevormd door de juf, is niet altijd een logische match. Soms mag je zelf kiezen, met wie je samen het klassenmoederschap zou willen vervullen. En soms kan en mag je het ook prima alleen doen. In mijn geval was de keuze door de juf reeds gemaakt.

Leermomentjes

Over de invulling van de rol als klassenmoeder lopen de meningen natuurlijk ook (sterk) uiteen. Ook hierbij geldt dat goede communicatie behoorlijk essentieel is. Belangrijk is, dat je je verwachtingen uitspreekt, maar ook de gemaakte afspraken vastlegt over bijvoorbeeld de (duidelijke) rolverdeling. Communicatie-tipje van mij, gratiesss ?.

En toch, ik doe het met heel veel plezier en hoop dit zeker nog een keer te mogen doen. De taakjes zijn fijn gevarieerd, sommige erg ondersteunend maar sommige ook echt heel gaaf.

Hoe fijn is het dat je bij het Sinterklaasfeest in de klas mag zijn en live getuige bent op het moment dat de Sint en zijn Pieten de klas binnenkomen? Het zien van de koppies van al die kleintjes is goud waard. Maar ook dat je bij het Kerstdiner aanwezig kan zijn en het met de kindjes mee mag vieren, is uniek.

Naast het meehelpen bij (het organiseren van) feestjes, zijn we ook druk met het inplannen van de luizenkam-ouders, de poetsavonden, de ouderparticipatie, de borrels en andere ad hoc klusjes, die de juf van ons vraagt.

De school heeft een eigen app, waar alle AVG-gevoelige items in worden gedeeld. De klas heeft nog wel een WhatsApp groep waarin ‘onzin’ wordt gedeeld. Vandaar de naam ‘FunApp’ (uhuh is voor ons al bedacht, wij namen het beheer over). Berichten over wanneer de fotograaf komt, de borrels, oproepjes voor hulp, wanneer bepaalde kleding nodig is en reminders worden hierin gedeeld. Je zit vast zelf ook wel in zo’n app-groepje. Zo’n groepje waarvan je de meldingen tot in het oneindige op stil hebt gezet. ?

Het lijkt nu heel veel, maar heel spannend is het allemaal niet hoor en zeker geen week-taak. Een uurtje of vier per maand is veel.

Betrokkenheid

Nogmaals ik krijg er energie van om dit te doen en zou het zeker nog wel een keer willen doen. Maar er zijn absoluut genoeg ouders die dit soort taken en rollen mijden. Zij kiezen voor andere activiteiten of misschien wel het liefst niets.

Want vergeet ook niet, er wordt echt heel veel van je als ouders gevraagd aan betrokkenheid. Dat begint bij het KDV al een heel klein beetje. Maar zodra je de wondere wereld van de basisschool bent binnengetreden, wordt je toch wel ergens ingezogen.

Zelfs al zou je niets willen doen op school, je ontkomt er gewoonweg niet aan. Op vaak onmogelijke tijden wordt geregeld van jullie als ouders verwacht op te komen draven voor zus of zo. Er is altijd genoeg te doen, structureel maar vooral ook eenmalig.

Een aantal voorbeelden van de wat structurele activiteiten:

• De Medezeggenschapraad
• De Ouderraad
• De Activiteitencommissie
• De Sportcommissie
• De TSO/ TSO Commissie
• Klassenouder

Een aantal voorbeelden van de wat meer ad hoc activiteiten, ook wel ouderparticipatie genoemd:

• Schoolreisjes
• Werkweek groep 8
• Eindmusical groep 8
• Luizenkammen
• Schoolfeesten
• Koningsspelen
• Schoolsporttoernooien
• Avondvierdaagse
• Schoonmaken
• Vervoer
• Kinderboekenweek
• Verkeersexamen

Zoals je ziet een behoorlijke lijst.

En als je dan meerdere kinderen op de basisschool hebt en jouw betrokkenheid gevraagd wordt per kind/klas, dan bedenk je je ook nog wel even een aantal keer voordat je ‘ja’ zegt.

Wel of niet helpen?

Ongeacht wat je wel of niet doet op school, het is iets persoonlijks. Moet iedereen helemaal zelf weten en bepalen, toch? Op dit moment heb ik de tijd ervoor en vind ik het gewoon erg leuk om te doen. Maar mijn man bijvoorbeeld deelt zeer zeker niet mijn enthousiasme.

Het moet ook allemaal maar even passen in je (werk)agenda. Of misschien heb je ‘genoeg’ aan je eigen kinderen thuis, vragen ze extra aandacht en zorg buiten school en vind je het wel even prima. Of misschien past dit soort dingen he-le-maal niet bij jou en mijd je het schoolplein en de school zoveel als mogelijk. Kan ik me ook alles bij voorstellen. Als ik nog zou werken, weet ik ook niet of ik er de kracht nog wel voor zou hebben, eerlijk is eerlijk.

Na dit jaar zal ik denk ik ook wel even een stapje terug doen, want ik moet nog wel even, nog 12(!) jaar om precies te zijn. Dus vraag mij over een paar jaar als alle drie onze kanjers op de basisschool zitten, ook nog maar eens hoe betrokken ik dan nog ben!

Plus dat je jezelf liever ook niet wil ‘herkennen’ als een bepaald typetje moeder in series als De Luizenmoeder…..?

Ben wel benieuwd: wat doen jullie op school? Help je geregeld en/of structureel of juist liever zo min mogelijk?