Grootouders en kleinkinderen: onmisbaar!?

Relatie gezocht: grootouder zoekt kleinkind. Een tijdje geleden zag ik de oproep ‘grootouders zoeken kleinkinderen’ verschijnen op internet. Een oproep aan gezinnen en aan ouderen. Ik weet niet meer precies waar en hoe en wat, maar toch is het blijven hangen.

Vraag naar verbintenis.

De strekking van de vraag was namelijk in het kort dat er naar een verbintenis werd gezocht. Een verbintenis tussen een (jong) gezin met kinderen en ouderen. Deze ouderen zouden dan fungeren als een surrogaat opa en/of oma. Niet zelden komt het voor dat ouders, hun ouders niet meer hebben. Dit kan omdat ze niet meer in leven zijn of om hele andere uiteenlopende (persoonlijke) redenen. De kinderen moeten dan een opa of oma missen, of misschien zelfs wel allemaal.

Ouderen op hun beurt kunnen door omstandigheden geen of weinig contact hebben met hun (klein)kinderen. Of ze hebben misschien zelfs zelf geen kinderen. Deze oudere mensen zijn misschien nog wel erg vitaal en sociaal en en hebben genoeg liefde te geven, maar vereenzamen op dit gebied.

Hoe mooi is het dan dat je als gezin zo’n zogeheten surrogaat oma of opa kan zoeken? En andersom natuurlijk ook.

Twee oma’s en een opa

Waarom vond ik dit nu zo mooi en raakte mij dit?

Onze kinderen hebben drie van de vier opa’s en oma’s nog. Helaas is mijn vader veel te vroeg overleden en heeft hij onze kinderen nooit mogen vasthouden en zien. Andersom geldt natuurlijk net zo hard, onze kinderen hebben één van hun twee opa’s niet gekend. Een opa waarvan ik zeker weet, dat hij dolgelukkig met en supertrots op ze zou zijn geweest. Een opa van wie ze heel veel hadden kunnen leren en die met heel veel geduld veel met ze had geknutseld en dingen had gebouwd.

Gelukkig hebben ze nog wel de andere opa, die een fantastische opa is voor zijn kleinkinderen. Vooral voor onze jongens beschikt hij over een ongekende hoeveelheid energie om van alles en nog wat met ze te ondernemen, voornamelijk buiten in de natuur.

De beide oma’s geven op hun beurt weer verschrikkelijk veel oma-liefde, wat bestaat uit veel aandacht en dikke verwennerij. Niks is ze teveel! De lekkerste dingen zijn in huis en het mooiste speelgoed tot hun beschikking. Allebei zijn ze echt super warme, vertroetelende en zorgzame oma’s.

Heel vaak zien we hen niet, aangezien ze alle drie in het Noorden van het land wonen, op minimaal twee uur rijafstand. Dat is jammer en helemaal nu ze wat ouder worden en zijn. Toch proberen we vaker die kant op te gaan.

Op dit moment zitten we op een (laag) gemiddelde van één keer per maand. Hoe fijn is het dan dat FaceTime bestaat ?.

Het belang van lieve en warme opa’s en oma’s

Om de vraag ‘wat is het belang van een goede geliefde grootouder?’ te kunnen beantwoorden, zou je ongetwijfeld veel goed en gedegen wetenschappelijk onderzoek kunnen vinden. Ik benader deze toch echt even met mijn eigen GBV (Gezond Boeren Verstand) en zie toch vele antwoorden:

Grootouders zijn voor de ouders een soort van levend forum.

Ze hebben dit allemaal al een keertje gedaan, ervaren en meegemaakt. Ze kunnen je helpen en bijstaan als je vragen en/ of twijfels hebt. Je kan ze dus vragen om hun advies en hulp. Klein valkuiltje is dan toch wel weer, dat dit ook de andere kant op lijkt te gaan namelijk het ongevraagde advies.

Ik vond het altijd nogal opvallend, dat mijn moeder bijvoorbeeld van vorige maand niet meer wist, wat ze precies had gedaan of gegeten. Daarentegen meende ze zich en detail van 37 jaar geleden nog wel te herinneren wat mijn ritme was toen ik drie maanden was.? Maar ze bedoelen het goed!

Grootouders kunnen naast het adviserende orgaan ook heel veel betekenen bij de opvang van je kinderen.

Veel ouders kiezen er bewust voor om naast het KDV, ook een dagje de kinderen te brengen bij de (schoon)ouders. Of de ouders komen in hun eigen huis.

Ook dit is natuurlijk weer een keuze. Bij ons bijvoorbeeld is dit dubbel. Onze (schoon)ouders wonen zoals gezegd niet om de hoek. Daarnaast zijn ze al aardig op leeftijd. Te oud om ze elke week standaard even op onze drie jonge kinderen te laten passen. Voor ons stond het sowieso, ongeacht de leeftijd en afstand, buiten kijf dat we onze ouders, opa en oma wilden laten zijn. En geen oppas. Wij hebben gekozen voor kinderen, niet zij. Maar ook dit is weer persoonlijk!

Grootouders kunnen op een hele andere manier de kinderen verwennen.

Opvoeden doen de ouders wel, bij opa en oma mag en kan zoveel meer. Verwennen in aandacht maar ook met lekkers en cadeautjes. Grootouders kunnen nu lekker verwennen en zorgen voor zonder de eindverantwoordelijkheid te hebben.

Ook bij ons worden onze kinderen enorm verwend door de oma’s en opa. In aandacht, ja natuurlijk. Ze mogen allemaal veel meer dan bij ons thuis. En er is altijd precies datgene in huis wat ze wél eten en lekker vinden. Onze kinderen bepalen de invulling van de dag. Bijna alles kan en mag.

Gedurende de dag worden ze tot op het bot verwend en wordt er niet of nauwelijks opgevoed. En als de dag voorbij is dan mogen papa en mama ze weer meenemen en mogen zij weer gaan opvoeden, ideaal toch!?

Kinderen houden de grootouders jong!

Hoe jong de grootouders ook zijn, een nieuwe generatie biedt altijd weer een vorm van verjonging. De eigen kinderen zijn de deur uit, dus met alle nieuwste ontwikkelingen en trends komen ze minder vaak in aanraking en op een hele andere manier. De kleinkinderen komen één keer in de zoveel tijd weer eens thuis met speelgoed, gadgets of informatie die voor hen niet zo vanzelfsprekend zijn, maar toch weer bekend worden. Wij als ouders hebben dat al geregeld, kan je nagaan wat dat met de grootouders doet.

Maar ook het fysieke gedeelte wordt jong(er) gehouden. Die kleintjes hebben een oeverloze vorm van energie. Ergens in de ochtend gaat de aan-knop aan en pas tegen de avond als ze in hun mandjes liggen, gaat deze weer uit. In de uren daartussen stuiteren ze van hot naar her, willen van alles doen en bekijken, vragen ze je het hemd van je lijf en kletsen ze je de oren van je hoofd.

Niet zelden als onze kinderen bij opa en oma of oma zijn geweest of ze zijn hier geweest, dan hoor ik dat ze dag erna gevloerd zijn. ‘We doen het vandaag maar even rustig aan’.

Kinderen nemen (onbewust) heel veel van hun grootouders aan.

Grootouders zijn meestal al aardig op leeftijd. Ze zijn in elk geval een stuk ouder dan de kleintjes. Dit betekent een schat aan ervaringen en de daarbij horende mooie verhalen.

Gekscherend zeggen wij geregeld ‘Oh oh oma/ opa vertelt…’. Vele verhalen kunnen wij inmiddels niet meer horen, maar komt misschien ook omdat wij net iets minder goedgelovig zijn en iétsje kritischer ?. Maar vaak hangen die kleintjes aan de lippen van de grootouders omdat ze de meest mooie verhalen vertellen. Ze zijn vaak een soort tot leven gekomen geschiedenisboeken. En met een beetje mooie intonatie, wat extra fantasie en aandikking, geweldige verhalenvertellers.

In die verhalen worden dan vaak, net als in sprookjes, mooie levenslessen verweven die nu wél blijven hangen in die kleine koppies.

Grootouders vormen een veilig tweede thuis voor de kinderen.

Als je als ouders er een keertje niet bij bent, is het nog steeds heel vertrouwd en veilig voor ze, want het is bekend. Ondanks het feit dat je er dus niet bent, weten en voelen ze dat het goed is. En omdat grootouders vaak toch wel alle tijd en aandacht hebben voor hun kleinkinderen is dat wellicht als ze wat ouder worden helemaal een mooi gegeven.

Van dichtbij weet ik bijvoorbeeld dat een (klein)kind een groot geheim met zich meedroeg, maar dit niet met haar ouders durfde te bespreken. Wel met haar opa en oma. Door de vele gesprekken die ze toen met haar grootouders voerde, voelde ze dat ze uiteindelijk ook met haar eigen ouders haar geheim (wat niet zo groot bleek) kon bespreken.

Onvoorwaardelijke liefde

Dit zijn volgens mij wel de belangrijkste redenen om aan te geven dat grootouders zo belangrijk zijn voor kinderen en vice versa.

Natuurlijk is dit niet voor elke grootouder-kleinkind van toepassing en is elke situatie anders. Maar toch denk ik wel dat het heel belangrijk is en echt van toegevoegde waarde als kinderen opgroeien met hun opa’s en oma’s.

Een unieke band, die – als je het geluk hebt te kunnen aanschouwen – prachtig en puur is om te zien. Onvoorwaardelijke liefde!

Win-win

Deze liefde en verbintenis is niet zo vanzelfsprekend in ieder gezin. Dit blijkt uit het groeiend aantal oproepen in de verschillende soorten media. In de lokale krantjes, op websites, maar ook op de televisie.

Binnenkort zal op SBS het programma  ‘Mag ik jullie oma zijn?’ verschijnen. Een programma, gepresenteerd door Kim-Lian van der Meij, die dit onderwerp nader zal belichten. Elke week zal zij een oma volgen in haar zoektocht naar een gezin. Deze oma is om wat voor reden dan ook niet in de gelegenheid om haar rol als oma te vervullen.

Ook de EO is bezig (geweest) met dit concept in de vorm van ‘Gezin Gezocht’. Ook hier wordt gezocht naar een verbintenis tussen een gezin en een opa en/of oma.

Een verbintenis, die in mijn ogen ook echt een win-win situatie kan zijn. Prachtig toch als je zo mensen bij elkaar kan brengen?

Neemt niet weg, dat er ongetwijfeld best wel wat haken en ogen aanzitten.

Want net als bij ‘echte’ familie, is het wel een verbintenis die je aangaat voor een lange periode. Daarom is het denk ik wel goed om dit weloverwogen te doen en de tijd en moeite neemt om elkaar echt te leren kennen. Het moet natuurlijk wel klikken.

Goede afspraken maken, je verwachtingen open en eerlijk tegen elkaar uitspreken, lijkt mij ook echt een vereiste. Iets wat overigens in de beste families zelfs ook erg lastig kan blijken hoor, maar dat terzijde. ?

Ben wel benieuwd eigenlijk. Hebben jullie kindjes nog hun grootouders? En zien ze elkaar geregeld of toch minder vaak (dan gewenst)?Zouden jullie zo’n zoektocht willen starten naar een surrogaat opa en/of oma? En zo ja waarom? En zo nee waarom niet?

Zou leuk zijn als jullie mij dit even zouden kunnen laten weten! ?