De mannengriep, een bekend fenomeen voor velen van ons. En dat terwijl je er niet eens man voor hoeft te zijn. Hoewel ik het de mannengriep noem, komt het ook bij kleine en grote jongens voor, genaamd; de mannengriep 2.0. Hoe daar het verloop gaat? Vertel ik je hier!
De kleine mannengriep
De mannengriep, wat moet ik er over vertellen? Ik schreef er al eens over en ik denk dat ik daar al genoeg in gezegd heb. Maar, dan heb je dus ook de mannengriep 2.0. Ook wel de kleine mannengriep.
De mannengriep 2.0 bestaat (tenminste) uit 3 varianten.
- de ik ben echt dagen of weken ziek variant
- de ik ben na een middagje wel weer oke variant
- ik stel me ontzettend aan variant
Woensdag hadden we hier in huis de ‘ik ben na een middagje wel weer oke variant’.
Bram kwam uit school en er was eigenlijk niet zoveel aan de hand. Na een half uurtje moest hij een sprintje richting de wc trekken. Wat daar in zat, daar zal ik verder geen details over uitlichten.
Nog geen 3 minuten er na was het weer raak. Dit keer geen pretje, de hele badkamer, oke een gedeelte van, zat er onder. Dit zijn de dingen van het moederschap die je echt koestert toch? Mwoah, mag er van mij wel uit.
Maar is natuurlijk vooral erg zielig voor Bram. Tranen met tuiten.. Snel onder de douche en lekker even wassen. Daarna lekker een joggingbroek aan en op de bank liggen.
Een paar uur later
Na een tijdje ging het wel weer en speelde hij weer verder met de LEGO. Vond ik erg fijn, want je wilt natuurlijk niet dat je kindje zich slecht voelt. Daarbij kreeg ik een flashback, want sinds deze week slaap ik na 4 weken een ziek kind thuis te hebben gehad weer een beetje. Ik had niet zo’n zin om weer nachtzuster te gaan spelen. Maar goed, als je kindje ziek is zit er niets anders op en zorg je ook in de nacht voor je kindje. Met deze mannengriep 2.0 leek het gelukkig allemaal erg mee te vallen.
Boodschappen
Deze moeder had nog geen boodschappen gedaan en hoewel ik de avond ervoor voor 2 avonden bami had gemaakt moest ik toch nog eieren en saté hebben, want die waren op. Ook moest er brood voor de volgende dag en fruit komen.
Bram voelde zich eigenlijk weer prima, dus dat kon nog mooi. Hup naar de Jumbo en de laatste dingetjes halen.
Dat hup, was op de heenweg. Eenmaal aangekomen ging het ook nog prima. Totdat we de winkel uit gingen en richting auto liepen. Ik geloof dat ik nog nooit iemand zo zielig heb zien lopen. Over een meter deed hij wel 20 seconden. Muizenpasjes…
Natuurlijk schrok ik me al bijna dood, want het zou me toch niet gebeuren dat alles er weer zou uitlopen? Nee, dat was gelukkig niet het geval. Maar, hij moest wel even aan iedereen op de parkeerplaats laten zien hoe zielig hij wel niet was.
In de auto viel het allemaal wel weer mee. Tot het moment dat ik de auto voor de deur parkeerde en meneer de auto uit moest. Hij kon niet meer lopen, hij was toch zoooooo ziek. Of ik hem niet even kon tillen.
Vroeg ik hem dus, waarom Bram? Moet je naar de WC? Nee, nee mama. Maar ik ben gewoon zo zielig. Je moet me echt tillen hoor… Wenkbrauwen lagen ineens strak tegen mijn haarlijn aan, zul je begrijpen…
De ik ben zo zielig mannengriep
Dit is dus het probleem bij (bijna) alle mannen. Wanneer ze zich even niet zo lekker voelen, een sprintje naar de toilet hebben moeten trekken of een snotneusje hebben zijn ze zo zielig. Zijn vader vind zichzelf ook erg zielig wanneer hij ziek is, maar Mark heeft een waardige opvolger gevonden.
Hij had namelijk wel zin in een chocolaatje.. Uhu.. zie ik er uit als gekke Henkie?
Hoe kan het toch dat het overgrote deel van het mannelijke geslacht zichzelf zo zielig vindt wanneer ze ziek zijn?
No Comments