De meeste mensen hebben een ideaalbeeld van eerst samenwonen, trouwen en dan daarna kinderen krijgen. Natuurlijk zijn er ook mensen die de grote dag vieren als de kinderen er eenmaal zijn. Maar wat doe je als je zowel je bruiloft als je kinderwens niet wilt uitstellen? Zwanger trouwen met een dikke buik… Zou je daar ja tegen zeggen? Johanneke schreef er een gastblog over op Meer met Mama. Lees snel verder!
Zwanger trouwen
“Ja ik wil!” riep ik volmondig. Of nee, dat is niet helemaal waar. Ik was sprakeloos toen mijn vriend mij ten huwelijk vroeg en ik keek hem vooral stomverbaasd aan. Maar ik wilde wel heel graag. Na het aanzoek begon het regelen. Allereerst natuurlijk een datum. Er was wel een kleine kink in de kabel. Nou ja, die was er nog niet: maar we hoopten wel snel. We waren namelijk al een tijd aan het proberen om samen een kindje te krijgen. Ik had helaas al meerdere miskramen gehad. Maar daardoor wisten we dat de kans bestond dat het binnenkort weer raak zou zijn. Toch wilden we onze bruiloft niet uitstellen tot er hopelijk een kindje zou zijn. Want wie weet hoeveel geduld we dan nog moesten hebben.
Door het verdriet van de miskramen hadden we ook veel behoefte om juist met iets bezig te zijn waar we zeker weten naar uit konden kijken. Bovendien: we wilden gewoon ontzettend graag trouwen en als man & vrouw door het leven gaan! Maar het maakte het plannen van een bruiloft wel ingewikkelder. Want trouwen met een dikke buik is nog wel goed te doen. Maar trouwen terwijl je weeën weg puft wordt toch wel wat minder gezellig.
Dus hoe prik je dan een datum? We konden ervoor kiezen om al heel snel te trouwen. Maar we wilden ook graag een bruiloft met alles erop en eraan en genoeg tijd om dat te regelen. Uiteindelijk kozen we een mooie datum bijna een jaar later: in oktober zodat we konden trouwen met de herfstkleuren op de achtergrond. We zouden wel zien hoe het allemaal liep.
Droomjurk
Een aantal maanden na het aanzoek stapte ik met (schoon)moeders en vriendinnen de bruidswinkel binnen. Dit was waar ik als klein meisje altijd van had gedroomd. Maar hoe kies je je droomjurk als je helemaal niet weet wat je postuur gaat zijn op je trouwdag? Om het nog ingewikkelder te maken was ik ook aan het afvallen. Dus ik kon over een paar maanden zowel slanker zijn als een dikke buik hebben.
De verkoopster, die ik in vertrouwen nam, begreep het helemaal en liet wat modellen zien die eenvoudig in te nemen waren, maar waar ook een dikke buik in zou passen. En gelukkig waren dat jurken die ik erg mooi vond. De tweede jurk die ik paste bleek meteen mijn droomjurk. “Mocht je binnen nu en een aantal weken zwanger blijken, bel dan even” zei ze. Dan konden ze de jurk voor de zekerheid een maatje groter bestellen. Wat ik toen niet wist is dat ik achteraf al heel pril zwanger was. Een paar weken later belde ik dus op. Al vond ik het natuurlijk erg spannend omdat we nog moesten afwachten of het allemaal goed zou gaan. In het ergste geval moest ik dan in ieder geval mijn lijnpoging staken want anders zou de jurk wel echt te groot zijn.
De grote dag
Terwijl onze plannen groeiden, groeide ook mijn buik. Van tevoren had ik er wel makkelijk over gedacht. Maar ik bleek toch behoorlijk wat last van ongemakken te hebben. Dit kwam met name door heftige bekkeninstabiliteit. 32 weken zwanger was ik toen daar eindelijk die grote dag was. Mijn jurk paste perfect! Deze was door de winkel op het allerlaatste moment op maat gemaakt. Een zwangere buik kan natuurlijk per week al zoveel gegroeid zijn. Ik loop normaal niet op hakken en het leek mij daarom nu helemaal geen goed plan. Ik had dus mooie, maar comfortabele platte schoenen gekozen.
Onder mijn jurk koos ik voor fijn, simpel ondergoed. Een strak korset met een zwangere buik heeft toch weinig zin. Mijn man kwam mij bij mijn ouderlijk huis ophalen met een oldtimer met chauffeur. We hebben erg gelachen want zie maar eens een beetje charmant met zo’n enorme jurk met onhandige hoepel en dikke buik in en uit een driedeursauto te stappen.
De foto’s
De trouwshoot was erg pittig. Lang staan en veel lopen was intensief. We hadden een buiten locatie gekozen vanwege de mooie herfstkleuren. Het nadeel was dat het hierdoor lastiger was om even te gaan zitten. We hadden voor de zekerheid wel een rolstoel achterin de auto, maar met die jurk in een rolstoel zitten was eigenlijk ook geen optie. Gelukkig kon ik na de fotoshoot een uurtje rusten. Ik was zo blij dat we dat zo gepland hadden. Ik heb mijn jurk toen ook even verruild voor een joggingbroek: heerlijk! Dan kon ik tenminste nog even languit op de bank liggen voor de plechtigheid. Waarschijnlijk was het de zwangerschapsdementie dat ik toen het trouwboeket thuis heb laten liggen. Maar de ceremonie was erg mooi en we konden voor een groot deel natuurlijk zitten op een zacht bankje dus dat was prima te doen.
Na de ceremonie heb ik geproost met alcoholvrije champagne. Bij het eten was rekening gehouden met wat ik wel en niet mocht in verband met de zwangerschap.
Tijdens het diner kreeg ik wel wat last van pijn door de harde stoel. Gelukkig was dit met een kussentje aardig vol te houden. ‘s Avonds hadden we een feest met een band. Ik had graag los willen gaan op de dansvloer maar ik was zo moe en had zoveel pijn dat ik vooral heb afgewisseld tussen zitten in een heerlijke stoel en even staan. Ik genoot van al die lieve mensen om ons heen. En het was ook erg speciaal om ons kleine meisje onder die witte jurk in mijn buik te voelen trappelen. Na het feest bracht een taxi ons naar ons eigen huis. Ik vond het prettig om na zo’n dag gewoon in ons eigen bed te slapen in plaats van in een hotel.
Blaren op de handen
Een paar dagen later zijn we samen op huwelijksreis gegaan. Een verre reis met het vliegtuig leek ons geen goed idee. Ook lang in de auto zitten was voor mij niet fijn. Bovendien vonden we het sowieso prettiger om in Nederland te blijven voor het geval we medische zorg nodig hadden. We zijn dus naar Limburg gegaan en dat was prachtig. Waar we alleen niet over hadden nagedacht, was dat Limburg heel heuvelachtig is. Ik zat het grootste deel van de tijd in de rolstoel en mijn man heeft zich de blaren op zijn handen geduwd. Maar we hadden wel gelachen. Als cadeau tip hadden we geld en cadeaubonnen voor de babyuitzet gevraagd. Tijdens onze huwelijksreis hebben we hier dus lekker van geshopt. Het was speciaal om nog even samen weg te zijn voor de kleine werd geboren: een honeymoon en babymoon in één.
Al met al kijken we terug op een fantastische trouwdag. Het was zeker pittig. Toekomstige zwangere bruiden zou ik dus aanraden hier wel rekening mee te houden. Je weet vooraf niet hoe je zwangerschap loopt en hoe je je zult voelen. Wat voor ons heel fijn was, is dat we een super goede ceremoniemeester hadden die samen met onze vrienden en familie veel werk en zorgen uit handen nam. Zowel in de voorbereidingen als op de dag zelf.
Ik zou het voor geen goud anders hebben gedaan nu ik erop terugkijk. We wilden heel graag trouwen en we wilden niet wachten. En als we het kleiner hadden gevierd, om later nog een groot feest te geven, had ik het toch minder speciaal gevonden. Je bent tenslotte maar één keer echt de bruid. Dus trouwen met een dikke buik? Ik zou ja zeggen!
Johanneke schrijft regelmatig gedichten en blogs over haar gezin en alles wat haar bezighoudt. Je kunt meer van haar lezen op www.johanneke-schrijft.com of op Facebook en Instagram:
No Comments