Allereerst wil ik toch wel benoemen dat ik ontzettend veel respect voor de leraren en leraressen heb. Ik zou het niet kunnen, ik zou letterlijk gillend gek worden in een groep van zo’n 20 á 30 kinderen in de klas. Op school leert je kind dingen, maar ook kan het zijn dat je kind terecht gezet wordt of straf krijgt en niet alle ouders zijn daarvan gediend. Soms denk ik, mensen, draaien we niet een beetje door? Hoe denk jij er over als je kind straf krijgt of terecht gezet wordt door de leraar of lerares?
Een kind terecht zetten, zo denk ik er over:
Ik weet dat ik best een strenge moeder kan zijn. Wij willen in de opvoeding onze kinderen normen en waarden meegeven. Daar hoef je natuurlijk niet streng voor te zijn, maar soms ben ik wel streng en is dat gewoon nodig. Ja, mijn kind straf geven, dat doe ik wel eens. Wanneer mijn kind een grote mond opzet, na herhaaldelijk waarschuwen niet luistert, kan mijn kind hoog en laag en springen maar dan zitten er consequenties aan.
Tijdens het kennismakingsgesprek met de juffrouw van Bram vertelde ze dat Bram goed zijn best deed en erg goed mee kwam. Hij uitdaging nodig had, maar soms ook ontzettend zijn kop in de wind kon gooien en als hij dan iets niet wou, het ook niet deed.
Daar gaan mijn haren van rechtop staan. Wanneer je Bram 1 vinger geeft, pakt hij je hele hand. Hij heeft duidelijke grenzen nodig en wanneer die bekend zijn is het ook duidelijk en heb je eigenlijk weinig met hem te doen.
Voordat de juffrouw haar woorden af kon maken zei ik dan ook: dan pak je hem maar aan. Het interesseert met niet wat hij wel of niet wil doen, als iedereen een werkje moet maken, doet hij dat ook. Dan laat je hem desnoods in de pauze maar doorwerken. Ik vind het namelijk erg belangrijk dat Bram gewoon luistert naar wat de juffrouw zegt en dat hij doet wat er van hem verlangt wordt. Als hij om wat dan ook terecht gezet moet worden, dan is dat zo en vind ik dat geen probleem. Bij ons thuis hebben we ook regels en daar dient elk kind hier in huis zich aan te houden. Zo niet, ga je maar even nadenken op de gang, de trap of op je kamer.
Een leraar mag tegenwoordig niet meer streng zijn…
Vorige week las ik een stuk, ik weet zo even niet meer waar maar ik geloof ergens op Facebook dat leraren niet streng mogen zijn, want dan worden kinderen bang.
Mijn beroemde wenkbrauwen maakten weer eens een hoge sprong. Hoezo leraren mogen niet streng zijn? Wanneer een leraar alles maar op zijn beloop laat, niet streng is wanneer kinderen totaal niet luisteren, hoe weten leerlingen dan waar de grens ligt?
Nu bedoel ik echt niet dat een leraar alleen maar streng moet zijn, maar ik denk dat je wel snapt wat ik bedoel..
Een grote mond waar je u tegen zegt
Kinderen hebben tegenwoordig een steeds grotere mond. Mijn ouders wonen naast een school en als we daar in de zomer in de tuin zitten hoor ik soms woorden, die durf ik nu niet eens in mijn mond te nemen. Nu zijn mijn kinderen echt geen heilige boontjes, maar ik zou me de ogen uit de kop schamen wanneer mijn kinderen dit tegen een leraar of mede leerlingen zouden durven zeggen.
Wanneer mijn kinderen met zo’n grote mond zouden spreken hier in huis, zouden ze echt een heel groot probleem hebben. Ik vind het dan ook niet meer dan normaal dat leraren hier wat van mogen en kunnen zeggen. Maar, er zijn ouders die dat juist, weer niet normaal vinden. Waar bemoeid die leraar zich mee, ze komen verhaal halen en de conclusie is: Nee, ons Klaasje zou dat nooit doen.
Straf krijgen op school
Hoorde ik laatst toch dat kinderen uit groep 7 of 8 straf hadden gekregen op een school omdat er gepest werd. Ze moesten nablijven. Wat ik geheel terecht vind overigens, want pesten gebeurt te veel, te vaak en is heel erg pijnlijk.
Als ouder kun je er alles aan doen om te proberen te voorkomen dat jouw kind gaat pesten, maar helemaal in de hand heb je dit natuurlijk niet. Zo naïef ben ik ook weer niet.
Wel spreek ik er met mijn kinderen over en weten ze dat pesten iets is wat niet leuk is, iets wat niet mag en anderen er erg verdrietig van kunnen worden. Gelukkig besteden ze hier op school heel veel aandacht aan, iets wat ik echt heel goed vind.
Wanneer ik er achter kom dat mijn kinderen pesten, zal ik zorgen dat het de eerste en de laatste keer is. Want ik, pak ze 3, misschien wel 4 keer zo hard terug.
Voorbeeldje:
Als mijn kinderen een ander kind zouden pesten om kleding, zoek ik ze toch een outfit uit, misschien wel een pyjama, en stuur ze daarmee naar school. Klinkt hard, is het misschien ook wel, maar ze zullen er van leren.
Maar even terug naar het verhaal. Die leerlingen kregen dus straf he? Moesten nablijven. Wat gebeurde er nu? Daar waren een aantal ouders het niet mee eens en haalden de kinderen uit de klas op. Want een kind straf geven, laten nablijven dat kan toch niet?
Dan denk ik dus serieus, wat is dit? Dat kan toch niet serieus waar zijn? Geloof me, ik mocht ook geregeld nablijven, op de middelbare school helemaal. Huiswerk niet af, spijbelen(middelbare school), ken je ’t? Maar goed, dat was terecht en denk maar niet dat mijn ouders mij van school plukten tijdens het nablijven hoor. Zal je eigen schuld wel zijn… En dat was ’t ook.
Wie is de baas?
Het lijkt me toch dat de leraar de baas is in de klas. Niet jij, niet ik, niet de kinderen, maar de leraar. De leraar is degene die de kinderen dingen moet bijbrengen, naar de leraar horen de kinderen te luisteren. Maar als ouders nu keer op keer naar de leraar gaan omdat hun lieve kleine schatje zo perfect is en nooit van de leraar te horen mag krijgen dat het moet luisteren, in de kring moet blijven zitten en zijn mond moet houden wanneer een ander spreekt, en een kind straf geven echt not done is, hoe moet de leraar dan gezag houden in de klas?
Anders ga je lekker zelf voor de klas staan
Voor al die mensen die vinden dat een leraar niet mag ingrijpen, geen normen en waarden bij mag brengen bij kinderen en vinden dat een kind straf geven door na te blijven niet hoort, zou ik zeggen ga lekker zelf voor de klas staan. Een leraar moet soms streng zijn, echt niet altijd, maar soms is het nodig. Soms heeft een kind straf nodig. En nee, dan bedoel ik niet dat je kind een tik met een liniaal over de vingers moet krijgen, maar even afkoelen op de gang? Niets mis mee lijkt me!
Wat vind jij?
Ja absoluut! Als dat nodig is mag een leerkracht een kind straf geven in de schoolsituatie.
Ik wil niet ouderwets klinken, maar wij hadden vroeger ontzag voor de meester en de juf.
Ondanks dat we gestraft werden op school voor slecht gedrag, hadden wij ook grote lol met ze en een goede band op school .
Naar de gang en nablijven dat was heel normaal als je straf nodig had.
Ik heb het idee, dat de juffen en de meesters tegenwoordig bang zijn voor de ouders. Want er hoeft maar iets te gebeuren of de moeder of vader staat op de stoep om de juf tot verantwoording te roepen. Heb ik vaak gehoord van mijn dochter. Mijn ouders zeiden vroeger, als je na moet blijven, dan zul je het wel verdiend hebben. Denk maar niet dat ze naar school gingen. De leraren hadden ook een opvoedkundige taak en dat vond iedereen toen heel normaal.
Je zat vroeger tenslotte van 9 tot 12 en van 1 tot 4 op school.
Slaan was er natuurlijk niet bij, dat heb ik gelukkig nog nooit meegemaakt. Maar er werd wel eens een krijtje naar je hoofd gegooid als je maar bleef kletsen.
Een grote mond durfden wij al helemaal niet te hebben tegen de leraren en onze ouders.
(Ik werd eens door vier meisjes, die alle vier naast elkaar fietsten. uitgescholden voor ‘oud wijf, waar bemoei jij je mee’, toen ik daar wat van zei. Zoiets hadden wij vroeger nooit gedurfd, al waren wij ook niet altijd lieverdjes )
Kinderen worden tegenwoordig door sommige ouders met satijnen handschoentjes aangepakt en zijn het hun prinsesjes en prinsjes.
Deze kinderen krijgen het in deze harde wereld nog moeilijk. Alles wat je fout doet wordt in deze maatschappij afgestraft. Ze moeten jong leren luisteren en gehoorzamen, in het normale.
Zo heb ik mijn kinderen ook opgevoed en zo doen zij het nu ook.
Een beetje gehoorzame kleinkinderen is fijn, hoef je ook niet snel boos te worden.
Ja, een leraar mag streng zijn en straf geven vind ik, als het nodig is.