Kinderen en geld, hoe ga je daarmee om?

Vanmorgen stond ik in de rij bij de kassa. Bij de kassa naast mij waren twee jongens van een jaar of 14 hun snoepvoorraad voor vandaag aan het inslaan. Bij het afrekenen bleken ze 10 cent te kort te komen. Ik keek in mijn portemonnee om hen een plezier te doen. Voordat ik de kans kreeg om te kijken wat ik had, keken ze de oudere dame achter hen aan en vroegen zonder enige gene, ‘Mevrouw heeft u misschien tien cent voor ons?!’ Alsof het vanzelfsprekend was, kinderen en geld. Hoe ga je er mee om?

Vanzelfsprekendheid

Ik geloof dat mijn mond open viel van verbazing. De vanzelfsprekendheid waarmee ze deze mevrouw aanspraken doet mij vermoeden dat dit niet de eerste keer is dat zij deze vraag aan een volslagen onbekende stelden. En het gaat me niet om die tien cent, maar ik vond het persoonlijk nogal brutaal en wel heel erg makkelijk om hun probleem bij een ander neerleggen. Als het mijn kinderen waren geweest zou ik me kapot schamen. Deze kinderen en geld zijn nog geen goede combinatie denk ik, of misschien ligt het ook wel aan de manieren van deze kinderen..

Met geld omgaan

Mij is altijd geleerd eerst werken, sparen en dan je geld uitgeven. Zuinigheid is absoluut niet een van mijn kwaliteiten, zeker niet. Maar ik zorg wel dat ik weet wat er op mijn pas staat als ik een winkel binnen ga. De jongens hebben ook de leeftijd waarop ze echt wel kunnen rekenen om te weten wat ze wel en niet kunnen kopen.

Eerder had ik eenzelfde situatie met twee kleinere meisjes, die kwamen een euro te kort dus ik wilde ze een plezier doen en rekende voor hen af. Maar nu ik dit weer zo zag heb ik het vermoeden dat bij deze supermarkt, naast een middelbare en basisschool, kinderen wel vaker geld tekort komen en erom vragen normaal lijkt. Ik hoop dat ik het mis heb.

Geen benul van geld

Mij lijkt dat toch niet helemaal de bedoeling, je hand op houden bij vreemden? Mijn zoon is pas 4 jaar oud en ontzettend verwend, dat weet ik. Ik ga er wel vanuit dat hij net zoals mijn man en ik gaat werken als het kan en zijn eigen geld verdient voor extra’s. Toen ik voor €2,91 per uur werkte bij de supermarkt realiseerde ik mij hoeveel uren ik moest werken voor één bepaalde uitgave.

Ik denk dat ik als puber geen rare of onbezonnen aankopen heb gedaan, met uitzondering van een foeilelijke broek van 100 gulden die ik maar een keer aan heb gedaan. Die broek was wit, met bruine en gouden vlekken én glitters. Ik was er helemaal verliefd op en moest hem per se hebben. Na weken had ik eindelijk genoeg geld en mijn moeder liet hem me kopen omdat ik er al lang om vroeg. Maar goed, nooit zou het in mij zijn opgekomen om hulp te vragen bij het afrekenen als ik te weinig geld had.

Een andere oplossing voor het tekort van de jongens was trouwens om één van de zakken terug leggen, dat kwam niet eens bij ze op. Bijzonder toch? Ik snap dat kinderen en geld niet altijd meteen een goede combinatie zijn, maar kinderen moeten toch wel leren hoe met geld om te gaan. Als je tekort hebt kan het gewoon weg niet. Je hand zomaar ophouden bij vreemden? Dat is toch bijzonder?!

Kinderen en geld, ik wil ze leren om er mee om te gaan

Hoe ga ik ervoor zorgen dat mijn kinderen dit niet gaan doen? De zekerheid dat ze het niet doen krijg je natuurlijk nooit maar als ouder is het wel jouw verantwoordelijkheid om kinderen verantwoordelijkheid bij te brengen en dus hoe kinderen en geld wel samen kunnen gaan. Als je ziet hoeveel jongeren schulden hebben en vooral hoe makkelijk het is om die te maken dan is het echt een belangrijk onderdeel van de opvoeding.

Met name de bewustwording van de problematiek die kan ontstaan met schulden, die los je niet zo gemakkelijk even op als er geen geld is. Het begint denk ik met zakgeld, niet te veel en niet te weinig en uitgeven in overleg met ouders. Ik kreeg twee gulden toen ik een jaar of 8 was, eentje spaarde ik in m’n penniespaarpot, wie kent hem niet en de andere mocht ik uitgeven. Ik spaarde voor de Kuifjestrips trouwens, die heb ik nu nog allemaal.

Kinderen en geld, zakgeld en cadeautjes…

Zelf vind ik vier jaar nog te jong voor zakgeld, alles wat Depp op TV ziet wil hij hebben en drie seconde later is hij dat ook alweer vergeten. Dus met hem zakgeld opsparen voor een aankoop zie ik nog niet echt gebeuren.

Nu probeer ik mijn spontane cadeautjes tot het minimale te beperken zodat het ook niet meer gewoon is dat hij maar alles krijgt wat hij ziet in de Kruidvat. Een paar euro hier en daar, hij was het op een gegeven moment gewend om altijd wel wat te krijgen en dat is echt een grote fout geweest van mij.

Voor onze lieve draak Joey weet ik gewoon niet wat ik haar nog cadeau kan doen, omdat haar broer gewoon alles al heeft gekregen. Dat arme kind krijgt eigenlijk nooit wat. We hebben Duplo voor een weeshuis en menig KDV zal jaloers zijn op de Playmobile afdeling op zolder. Pfff, wat moeten we toch doen met die decembermaand. Maar dat is weer een ander probleem.

Met geld omgaan is toch te leren?