De hel die hechten heet

Met 37 weken werd ik in mijn eerste zwangerschap ingeleid omdat mijn bloeddruk veel te hoog was. Ik voelde me al een tijdje niet goed maar de verloskundige nam mijn klachten niet serieus en wilde geen tijd maken voor een extra afspraak. Toen ik daar uiteindelijk kwam bleek mijn bloeddruk gevaarlijk hoog en kon ik direct door naar het ziekenhuis. Ik zat middenin mijn tentamenweek en was totaal niet bezig met de bevalling. Ik had me voorgenomen om dat na mijn tentamens mijn zwangerschapsboekje maar eens goed te gaan bestuderen om te kijken hoe bevallen nou precies werkt, het hechten en de nazorg in het ziekenhuis. In grote lijnen wist ik het natuurlijk wel 😉

(Nu weet ik dat niets wat je leest of hoort je kan voorbereiden op een bevalling hoor, maar toen wist ik nog van niets.)

Inleiden en tentamens

Maar goed, die kans kreeg ik dus niet, ze wilden me zo snel mogelijk inleiden. Terwijl ik nog aan het bijkomen was van de mededeling dát ik ingeleid werd, plande mijn man de datum met de verloskundige, donderdag de 10e. (Want de woensdag kwam hem minder goed uit.) Toen ik vroeg of ik dan op woensdag nog een tentamen kon maken keek de verloskundige me heel vreemd aan. Achteraf gezien was ik ook behoorlijk de kluts kwijt hoor, maar mijn tentamens van die week heb ik wél gehaald!

Donderdagochtend

Donderdagmorgen moesten we bellen of er plek was om te bevallen en dat was er. Dus we konden gaan. In het ziekenhuis werd mij de procedure uitgelegd. Ik kreeg drie keer twee tabletjes om alles in werking te zetten. De tabletjes moesten ervoor zorgen dat mijn baarmoedermond inkortte en uiteindelijk voor ontsluiting zou zorgen, het verweken en verstreken van de baarmoedermond. Er werd ons met klem gezegd niet te verwachten dat het meteen heel snel zou gaan, het kón dagen duren voordat de baby er was. Kon.

Nou, na de eerste twee tabletjes had ik 4cm ontsluiting, ik merkte nog niets en vond het allemaal meevallen, die eerste centimeters waren pijnloos dus ik dacht dit doen we wel even. De rest van de tabletjes kreeg ik niet meer want dat was niet nodig. Mijn zusje werd gebeld want het leek wel een beetje te gaan beginnen. We werden verplaatst naar de verloskamer. Ik lag aan allerlei snoeren en draden, piepjes en monitoren. Ook werd mijn bloeddruk constant gemeten, heel irritant als je arm om de vijf minuten wordt afgekneld.

Breken van de vliezen

Het leek met de baby wat minder te gaan, de verloskundige koos er om 16.00 uur voor om mijn vliezen te breken om zo de bevalling wat te versnellen. Er werd me gezegd dat het ook kon zijn dat er verder niets gebeurde maar de hoop was wel dat de bevalling in werking werd gezet. Ze braken mijn vliezen en ik wist niet wat me overkwam! Vrijwel direct kwam ik in een weeënstorm terecht. Ik wist niet meer waar ik het moest zoeken, riep om een ruggenprik, gooide mijn bloeddrukmeter van me af en heb uiteindelijk zelfs mijn man in zijn edele delen geslagen. (Sorry.)

Een van de verpleegsters zei, ‘Nou als deze mevrouw niet overdrijft zou ze misschien al een heel eind kunnen zijn’. Ze keken en ik had 10cm ontsluiting, de ruggenprik mocht ik op mijn, toen nog, bolle buik schrijven en om 16:30 uur mocht ik persen. Wat een verademing was dat trouwens! Ik kreeg wel een dubbele knip, maar dat maakte me niet uit, als de baby er maar zsm uit kwam. Depp is om 16:38 uur geboren.

Hechten na de bevalling

Meneer poepte meteen over me heen dus ik lag daar in m’n blootje onder een dekentje vol met poep en andere bevallings-smurrie. Het was helaas heel erg druk op de afdeling dus ik heb daar zo een paar uur gelegen. Om acht uur begonnen ze pas met hechten. Ik was het afstudeerwerkstuk van een studente verloskunde maar vanwege de complexiteit moest de gynaecoloog komen kijken en heeft de verloskundige het uiteindelijk afgemaakt. Het was vreselijk, de verdovingen waren onvoldoende en het deed zoveel pijn.

Als ze meteen na de bevalling hechten voel je daar veel minder van. Ik lag te huilen, viel een paar keer weg en heb me zelden zo enorm vreselijk gevoeld. De bevalling was ruk, maar dit was echt veel erger. Het hechten duurden ook langer dan de hele bevalling! Ze zijn bijna een uur bezig geweest, uiteindelijk vroeg ik de verloskundige om alles gewoon in een keer erdoorheen te trekken om zo snel mogelijk klaar te zijn. We hadden nooit zo lang moeten wachten, daardoor was alles dik en beurs en heb ik twee weken niet kunnen zitten en lopen.

Dus moet je gehecht worden, zorg dat ze dat meteen doen en bespaar jezelf deze hel!