Al lang ben ik zoekende naar routine en structuur. Gewoon in mijn dagelijks leven. Door de kindjes is er al stukken meer regelmaat in ons leven gekomen, ik ben echter (nog) niet de gestructureerde en georganiseerde moeder die ik graag wil zijn. Ochtendroutine is soms een dingetje..
Routine in huis
Omdat Joris, mijn man, het ’s avonds werkt ben ik vaak alleen met de kindjes. Koken vind ik super leuk om te doen, maar dan wel voor mensen die het kunnen waarderen. Een kleuter is dat niet altijd. Dan is het moeilijk voor mij om de motivatie te vinden. Het dagelijkse badderen met twee kindjes wordt ook wel eens overgeslagen als ik eerlijk ben. Het is nogal een uitdaging om dat in je eentje te doen. Maar nu de oudste naar school gaat heb ik daar in de ochtenden geen tijd meer voor dus moet het wel.
Vroeger, voordat ik mama was
Vroeger was ik echt een nachtmens, ook dat is met kleine kinderen niet echt mogelijk. Ik probeer mijzelf dan ook te transformeren in een moeder die op tijd naar bed gaat en om 7 uur stralend wakker wordt. Dat is nog niet gelukt, de ochtendroutine is nog een beetje zoeken. Als de kindjes op bed liggen begin ik aan mijn opruimronde. Maak ik de keuken schoon en doe de was. Ons nieuwe huis is een grote motivatie omdat allemaal op orde te houden. Of proberen te houden, ik moet nog drie wassen vouwen en twee draaien maar dat terzijde.
Ochtendroutine
Dat opstaan zoals ik al zei gaat nog niet bepaald van een leien dakje, vaak is Depp eerder wakker dan ik, dus dan maakt hij mij wakker en gaan we samen naar beneden. Ik probeer een mega verantwoord lunchkoffertje in te pakken maar soms bij gebrek aan fruit gaat er dan een koek in. Erg he?! We ontbijten overigens met een boterham met nutella. Dat zien de andere ouders gelukkig toch niet. Ik poets zijn gezicht, hij zijn tanden en probeer zijn wilde haren in een soort van model te krijgen. Mijn moeder zei namelijk, zorg dat hij altijd goed verzorgd naar school gaat. Dus dan doe ik dat natuurlijk. De kleren leg ik nu de avond van te voren klaar in de woonkamer en tanden poetsen we samen in de keuken. Depp slaapt op zolder dus mijn voornemen om aan- en om te kleden in zijn slaapkamer heb ik snel laten varen. Vergeet je de sokken, dan kan je weer vier trappen lopen en daar ben ik te lui voor. Omdat we nogal graag lang slapen hier in huis is de tijd die wij in de ochtend hebben vaak niet heel veel. Het is dan fijn om de dingetjes klaar te leggen, routine in de avond is ook een stukje octendroutine.
Op naar school
Dan stappen we in de auto -mijn fiets staat namelijk nog steeds op slot en de sleutel is kwijt- en racen we naar school. Straks gaan we fietsen hoor, lekker gezond en verantwoord! Net zoals alle andere vaders en moeders. Eerst even de sleutel vinden.
Maar goed, als hij dan gekamd en met nette kleren op school staat. Dan ben ik wel trots op mezelf. Nou nog even uitvinden hoe ik tijd kan maken in de ochtend voor mijzelf en daar een goede ochtendroutine voor heb.Dan hoeven mensen ook niet meer te vragen of ik familie van Loukie ben en zullen ze niet denken dat ik zo sportief ben dat ik iedere dag naar de yoga ga. Als ik die moeders strak in de make-up zie kan ik alleen maar denken, “Hoe dan?!”
Waarom vergelijken?
En dan denk ik, wat maken we het onszelf en elkaar toch onnodig lastig. Kritiek op elkaar, op opvoeding, op eten. Jezelf vergelijken met een ander. Het zijn momentopnames waar mensen keihard op worden afgerekend. Iedere tip of suggestie wordt meteen gezien als kritiek omdat de opvoedwereld zo hard is, heb je wel eens gemerkt hoe defensief mensen reageren als je wat opmerkt? Laat elkaar toch lekker dan wordt de dialoog ook een stuk anders. Het kan iedereen gebeuren dat je een dag minder tijd hebt, een keer geen boodschappen hebt kunnen doen. Of gewoon geen zin om te koken en frietjes haalt. Waarom doen we dit toch? Morgen is er weer een dag.
Echt niet de enige
Maar als ik dan bij het verlaten van de klas een jongen vol trots hoor vertellen dat hij én zijn tas is vergeten én zijn pyjamashirt nog aan heeft dan denk ik: “Gelukkig, ik ben echt niet de enige. En de kinderen lijden er niet onder.”
Kinderen kunnen zeker een bron van structuur zijn zeker als ze naar school moeten. Tegelijkertijd zorgt school ook vaak voor chaos vind ik, met al die onverwachte studiedagen, kijk-en applaus lessen en projecten.