Borstvoeding: waarom ik ervoor koos om fulltime te kolven

Daar zat ik dan in een tuinstoel op de couveuse-afdeling van het ziekenhuis waar ik de vorige middag was bevallen. Mijn zoon -een frummeltje va 1888 gram- lag in mijn armen en mijn ontblootte borst probeerde ik in zijn mond te krijgen. Ik probeerde met man en macht om toch nog iets van mijn bevalplan te laten slagen, de borstvoeding.

Het gewijzigde bevalplan

Het huilen stond me nader dan het lachen, ik was op en de spanning van afgelopen weken kwam er nu uit. Nog even snel verhuizen en dan genieten van de laatste paar weken om vervolgens onbezorgd thuis in mijn eigen bed te bevallen, zo had het moeten gaan. Ik zou gaan bevallen van een kerngezonde zoon die gewoon rond de drie kilo zou wegen. Alle visite zou dan bij ons thuis komen en dan genieten van beschuit met muisjes. We wilden een kraamweek met een kraamverzorgster die veel te veel taken zou overnemen, zoals dat overal gaat. Onze zoon zou in die eerste paar dagen al kennis gaan maken met mensen die hij later opa, oma, tante en oom zou gaan noemen. Dat was het idee, dat was waar we ook naar uit hadden gekeken. En dat was was ik hier in het ziekenhuis nog het meeste miste. Want wat boeide mij die slangetjes nou? Die glucose en antibiotica waren immers maar tijdelijk en met de monitor konden ze hem goed in de gaten houden. Dat zou ik snel weer vergeten zijn, maar dat ik nu geen normale kraamweek had; zou ik dat ooit niet meer erg vinden? De tijd tikt toch door ongeacht waar je bent en die kostbaarste eerste paar dagen vallen niet meer terug te draaien. Nooit meer.

Geluksvogels

Begrijp je me nu al beter? Ik wil gewoon dat die borstvoeding wel werkt zoals het is bedoeld. Ik heb per slot van rekening perfecte tepels volgens de verpleegkundigen en een uitstekende productie. Ja, de hormonen werken prima. Iets te goed zelfs, want o daar ga ik weer. Tranen met tuiten terwijl ik ook voel hoe mijn kraamverband zich volzuigt. Ja, sorry voor dat laatste, maar het is toch zo? ‘Ja, meid, je moet niet zo janken, wees toch blij dat je kind überhaupt leeft en het geen keizersnee is geworden, stel je toch niet zo aan’.

Mijn schuldgevoel laat ook nog even van zich horen, mooi is dat. Het is ook wel bijzonder dat er naast mijn kleine frummel een kerel van 4 kilo wél in de couveuse ligt. In dat opzicht mogen we God ook wel op onze blote knietjes danken. En toch voel ik me ontzettend verdrietig en teleurgesteld en vind ik het lastig om te beseffen dat we echt een stel geluksvogels zijn.

Sonde en borstvoeding

Ik zit nog steeds op de tuinstoel, inmiddels zitten de zoogkompressen weer op hun plek. Mijn kleine mannetje was alweer na vijf slokjes in slaap gevallen, hij is zo klein dat hij geen energie heeft om voldoende te drinken. Als het later vandaag niet beter gaat, dan gaan ze een sonde plaatsen. Het plan is dat ik dan -als ik dat zie zitten- de melk afkolf en het dan in de sonde gespoten kan worden. Ja, je begrijpt het al, weer komt daar een ellendige huilbui. Een ‘dit is voor nu echt de beste oplossing’ heb ik inmiddels al zo vaak gehoord, dat ik me ook steeds machtelozer ga voelen. Natuurlijk begrijp ik met mijn verstand dat medisch ingrijpen nu noodzakelijk is, maar dat gaat lijnrecht tegen mijn moedergevoel in. Dit is míjn kind, ik wil zelf voor hem zorgen. Ga gewoon weg en laat me mijn ding doen met hem. Hallo, ik ben niet enkel van de verschoon- en knuffelservice. Ja, het voelt een beetje alsof ik een leenbaby heb. ‘Maar schat, het ís nu gewoon écht niet anders’, inmiddels weet mijn man zich ook geen raad meer met mijn hormonen. ‘Oké, dan, stop die slang dan maar door zijn neus en geef mij die kolfmachine.

Oerdrift

Ik ben zijn moeder, ze kunnen van alles met hem doen maar die borstvoeding kan alleen ik hem geven. Go, go, go, ik zal er persoonlijk voor zorgen dat dit stukje wel gaat zoals ik bedacht heb’. Ineens voelde ik een oerdrift aangewakkerd worden, een explosie van wilskracht en discipline. Mijn zoon mag dan te zwak zijn om uit de borst te drinken, maar ik ben sterk genoeg om hem toch borstvoeding te kunnen geven. Ik wil, ik moet en ik zal. Al is het niet ideaal, dit is het enige waardoor ik nog een beetje het idee heb dat ik net moeder ben geworden. Nu wil ik niet meer huilen in de tuinstoel, nu wil ik vol trots mijn eigen melk door de sonde zien gaan. Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.

Lang leve de kolfmachine

Inmiddels zijn we bijna drie jaar verder en ben ik inderdaad de slangetjes en draadjes vergeten. Nog steeds zit ik in gedachten nog wel eens in die tuinstoel en baal ik van mijn gemiste kraamweek. Noah is nooit goed gaan drinken aan de borst, we hebben bij zijn ontslag daarom een kolfmachine aangeschaft. Zo heb ik hem toch 10 maanden volledig borstvoeding kunnen geven. Ik werd voor gek verklaard door de lactatiekundige in het ziekenhuis toen ik zei dat ik fulltime wilde kolven. Ja, het was vermoeiend en kostte veel energie, maar ik heb nooit spijt gehad van deze beslissing. Dankzij de borstvoeding zijn de antibiotica vlak na zijn geboorte de enige medicijnen die hij ooit heeft gehad; en dat terwijl hij er in mijn buik zo slecht aan toe was.

Ik ben echt heel blij dat ik lichamelijk en geestelijk in staat was om hem deze start te geven. Mijn dochter heeft wel twee maanden aan de borst gedronken, daarna werd ze verkouden en wilde ze alleen nog maar een flesje. Nu ben ik dus weer fulltime aan het kolven, ondanks dat ik ook weer aan het werk ben kolf ik gewoon door, gewoon omdat ik weet dat ik het kan. Lang leve de kolfmachine!

[bol_product_links block_id=”bol_5afc7a2c2e55e_selected-products” products=”9200000009544007″ name=”kolf” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”1″ show_price=”0″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Laat je niet gek maken door experts als het aan de borst niet (meer) lukt. Het is niet óf borstvoeding uit de borst óf kunstvoeding uit de fles. Afgekolfde voeding is ook borstvoeding en wellicht de moeite waard om te overwegen voordat je overstapt naar kunstvoeding. Een andere keer zal ik schrijven over hoe je dat dan in praktijk goed kunt doen, inclusief regeldagen.