One big happy family & de eerste gezinsselfie

Iedereen geïnstalleerd op de bank? Check. Elk gezicht in beeld? Check. Oké, dan gaan we nu voor onze eerste gezinsselfie in de nieuwe gezinssamenstelling. Licht, camera, actie! ‘Say cheese!’ ‘Ja, “aaaaah” mag ook hoor schat, als je maar een beetje vrolijk op de foto staat’. Daar gaan we dan: klik, klik, klik, klik, snel de telefoon draaien en dan nog twintig keer klik.

De Gezinsselfie

Een halve minuut later is Noah het zat en laat hij zich van de bank glijden en ook Sophie geeft aan dat ze dit gedoe toch best wel een beetje gek vindt. Robocar Poli aan voor de een en de speen erin bij de ander. Mijn man Joël en ik slaken een zucht en kijken elkaar aan: we hopen maar dat we in die dertig seconden een plaatje hebben kunnen schieten dat op zijn minst familiegroepsapp-waardig is.  Het valt niet mee om met een ondernemende peuter van 2,5 jaar en een onvoorspelbare baby van 3 maanden een selfie te maken, laat staan een potentieel nieuw canvas voor in de woonkamer.

Het perfecte plaatje

De kids zijn weer een beetje rustig, dus we pakken de telefoon en swipen door de galerij. Bovenstaande foto komt in beeld en ik zie de pretogen van mijn man oplichten terwijl ik zelf ook een lach voel opkomen. Het resultaat is nog mooier dan dat we hadden durven dromen. Totaal niet geschikt voor aan de muur en als profielfoto zou het nieuwe vrienden alleen maar afschrikken, en toch geeft deze foto perfect weer wie we zijn. We zijn niet goed in poseren, want wij zijn gewoon onszelf en weigeren ons te vergelijken met reclamegezinnen die er altijd veel te perfect uit zien. Wij willen puur en echt zijn, transparant en betrouwbaar; mensen moeten weten wat ze aan ons hebben en dat ze op ons kunnen bouwen. Geen fotoshop en andere tierelantijntjes voor ons.

What you see is what you get

Wat je ziet op deze foto is dat wij enorm vrolijk zijn en prettig gestoord, onze dochter moet daar duidelijk nog aan wennen. Onze zoon doet inmiddels gezellig mee, omdat hij weet dat dat ook goed is. Het maakt zijn papa en mama namelijk niets uit hoe hij dingen doet en hoe hij zich uit, in ons huis mag hij -en ieder ander die hier een voet over de drempel zet- gewoon zichzelf zijn en zijn eigen ding doen op zijn eigen manier. Natuurlijk zijn er regels en natuurlijk kunnen die overtreden worden en natuurlijk is dat niet de bedoeling, maar in het algemeen houden we hier de boel staande onder het motto ‘leven en laten leven’ of zoals The Beatles zongen: Let it be. Daarom verschijnt bovenstaande foto in de groepsapp en wordt het mijn nieuwe omslagfoto op Facebook. Daarom toon ik hier vol trots onze eerste gezinsselfie, wetende dat er nog genoeg momenten samen zullen komen waarop we wel een nieuw muurschilderij kunnen (laten) maken. Voor nu voldoet deze foto prima en zou ik niet eens anders willen.

Trots

Ik ben namelijk heel trots en dankbaar voor mijn (te) gekke man en kinderen. Blij ook dat ik hun vrouw en mama ben en ik deze functie fulltime met liefde mag uitvoeren naast mijn parttimebaan als apothekersassistente. Ja, in de 26 jaar dat ik nu op deze aardbol rondloop ben ik het meest trots op mijn gezin. Het maakt me gelukkig dat ik in dertig seconden tijd mijn ‘one big happy family’ heb kunnen vastleggen.

Doe je ding

Zeg maar ‘aaaah’ hoor als ‘cheese’ te moeilijk is. Doe maar gewoon jullie eigen ding en dan doet mama de rest. Al zouden jullie vervolgens half huilend op de foto staan; het is goed, want jullie zijn goed. Het hoeft allemaal niet perfect, mama doet zelf ook maar wat. Ik ben geen foutloze moeder, ik ben geen voorbeeldig persoon. Ik ben gewoon Arianne, en ik doe vooral wat mij het beste lijkt. Soms pakt dat goed uit en soms ook helemaal niet. Maar hé, er komen nog genoeg momenten om het beter te doen. Net als deze foto, zo is het leven.

Wat is jullie ervaring  met het maken van een gezinsselfie of gezinsfoto?