Mama is er klaar mee!

Mama is er klaar mee. Je bekijkt het maar. Zolang je geen direct gevaar voor jezelf en/of je directe omgeving vormt, ga je je gang maar. Teken lekker met stoepkrijt op de ramen en eet vooral helemaal niets als dat is wat je wil. Doe waar je zin in hebt, dan doe ik dat ook. Mama wil zich even niet meer met opvoedkundige taken bezig houden, zonde van de tijd. Want waarom zou ik nog moeite doen als je toch weigert te luisteren?

Lang leve het temperamentvolle kind

Ik heb twee heerlijke eigenzinnige en koppige kinderen. Temperamentvol. Wat ze willen hebben, zullen ze hoe dan ook krijgen. En wat ze absoluut niet willen, krijg je ook met geen mogelijkheid voor elkaar. Ze kunnen heel enthousiast en vol passie en doorzettingsvermogen zijn. Of -en dan heb je dus heel veel pech- ze worden zo boos dat ze heel lang kunnen blijven hangen in hun overstuur-zijn. Noah kan daar zelfs van gaan overgeven. Het opvoeden van deze  dramaking en -queen (driftkikker klinkt zo negatief) valt me absoluut niet mee. Ik vind het moeilijk om me als gezaghebbend persoon op te stellen, vooral als Noah -en Sophie in mindere mate- besluit dwars te liggen.

Hoe ben ik een goede ouder op zo’n moment? Op welke manier zorg ik dat hij wel luistert? Ben ik radeloos omdat hij dwarsligt, of ligt hij dwars omdat hij weet dat ik me geen raad weet? Doe ik dingen fout? Ben ik een slechte ouder dat ik geen vat op hem kan krijgen? Ben ik te lief? Moet ik strenger zijn? Is dit normaal? Is dit karakter? Waarom doet hij zo? Ligt het aan mij, of aan hem? Is dit een fase? Moet ik hulp inschakelen?

Mama is er klaar mee

Enerzijds vind ik het heerlijk dat Noah -vooral hij- zo intens is. Hij kan van de meest simpele dingen al heel blij worden. Muziek beleeft hij ook echt, alles is dansbaar. Als ik een nieuw shirt voor hem heb gekocht, reageert hij met: “wauw, mooi shirt, dankjewel”. Dat zijn echt geweldig leuke dingen.

Anderzijds zit ik echt met mijn handen in mijn haar als ik weer met een van zijn buien te maken heb. Hij is al afhankelijk van dieetvoeding (ondergewicht en een hele slechte eter)en dan weigert hij ook nog eens die weinige dingen te eten die hij wel lust. Ik kan hem gerust tien keer op de gang zetten, maar hij zal zijn mond niet opendoen. Na twee uur proberen, accepteer ik dan maar dat hij zonder ontbijt start. Eenmaal zo begonnen wil hij ook niet in bad, geen kleren aan en niet spelen. Hij wil dan de hele tijd tv kijken of bij zich bij mama vervelen, en mag dat niet dan gooit hij met spullen of irriteert hij Sophie. Mama is er klaar mee.

Ga je gang maar, ik trek mijn handen er van af

Mama is er klaar mee en daarom neem ik nu afstand. Ik kap ermee om de opvoeder uit te hangen en ga lekker mijn tijd beter besteden. Kind, als je niet wil eten, eet je maar lekker niet. Als jij tv wil kijken, ga je gang. Wil jij met een schoon nat druppelend vaatdoekje door het huis wandelen, waarom niet? En als ik niet je nagels mag knippen, dan zie je er maar onverzorgd uit. Ben ik nou heel slecht?

Er is inderdaad een risico dat ik verdacht word van verwaarlozing. Of dat ik word gezien als zo’n moeder die zichzelf belangrijker vind. Maar ik neem het risico wel voor lief. Ik ben namelijk helemaal geen slechte moeder en dat wil ik ook niet worden. Daarom trek ik mijn handen er nu op sommige momenten gewoon eventjes van af, juist om te voorkomen dat ze gaan jeuken. Dan loopt het maar even in de soep en gaat het maar niet zoals ik graag wil. Mama is er klaar mee.

Klaar met het uithangen van de perfecte mama

Mama is er klaar mee. Ja, met dat niet luisteren en dat driftkikker-gedoe inderdaad. Toch is dat niet het enige waar ik klaar mee ben. Want terwijl ik dit hele verhaal typ, weet ik dat ik vragen, kritiek en goedbedoelde adviezen -zoek hulp- naar mijn hoofd geslingerd ga krijgen. De moedermaffia staat namelijk alweer klaar om precies uit te leggen hoe ik het allemaal wel moet doen.

Hoewel het een feit is dat mijn kids temperamentvol zijn, is het namelijk niet geheel ondenkbaar dat ik zelf dit boze gedrag uitlok. Dit is pure logica en daarom geef ik toe dat ik als vrouw, mens en moeder niet perfect ben. Ik hoef en wil ook helemaal niet perfect (te) zijn van mezelf. Ja, tuurlijk, sommige dingen zou je kunnen aanpakken. Maar deze mama is er klaar mee om maar te doen alsof het hele moederschap een fluitje van een cent is. Dat is het gewoon niet en er bestaat niet zoiets als een trukendoos waarmee je elk probleem binnen no-time hebt opgelost. Dat is kak op sommige momenten, maar als je kind (en het opvoeden daarvan) een hapklare brok was geweest dan was de uitdaging en daarmee de voldoening er ook uit.

Must read! –> de oppas <–

Imperfect, maar perfect

Mijn kinderen zijn een puzzeltje en over het algemeen vind ik dat heerlijk. Je ontdekt steeds meer over de persoontjes die jij groot mag brengen, en juist dat is een van de mooiste dingen van het ouderschap.  Als ik had gewild dat ik alles op een presenteerblaadje zou krijgen, dan had ik me bij voorbaat moeten laten steriliseren. Kinderen zijn ook mensen met gevoelens, een eigen wil en het vermogen om fouten te kunnen maken, omarm en respecteer dat en help ze daarbij. Dát is je taak als ouder: leer dat ze mens zijn, imperfect maar perfect in staat om de wereld een beetje mooier te maken. Net als papa en mama.

Mama is er klaar mee. Met jouw gedrag, op sommige momenten. Ja, laten we wel eerlijk wezen: mama is nooit klaar met jou. Jij denkt dat jij vasthoudend bent, maar mama is ook standvastig. Ik geef jou niet op, mijn liefde voor jou gaat echt zoveel verder dan mijn grootste ergernis. Je kunt het bloed onder mijn nagels vandaan halen, maar niet mijn bloed uit jouw hart. Zullen we het eten maar laten voor wat het is en samen met de houten trein gaan spelen? Daar worden we allebei een stuk gelukkiger van. Ik hou van je, Aapie.