Zoals je misschien al gelezen hebt zat ik een middag op de spoedpost met Bram. Hij kreeg zijn vinger op school tussen het raam en de nagel lag los, plus eigenlijk zijn hele vinger. Afgelopen maandagavond zat ik weer met hem op de huisartsenpost. Wat bleek? Zijn vinger gebroken.
De beruchte maandagavond
Vlak na het eten waren Mark en ik even achter het huis aan het opruimen. Opeens hoorde ik hard gekrijs en daar kwam Bram aangerend. Bloed op de vloer, bloed uit zijn vinger.. Mijn eerste gedachte: dit ga je toch niet menen?? Meteen daar achterna schrok ik ook wel, want wat zou er gebeurd zijn en wat is er aan de hand.
Waarom mijn eerste gedachte dit ga je niet menen was, is omdat we nogal aan het klooien zijn geweest met zijn vinger. Ging het eindelijk iets beter en dan was het weer los. Bram belandde namelijk vorige week dinsdag op de spoedpost. Zijn vinger moest gehecht worden, maar hij had gelukkig geen vinger gebroken. Ik vond het zelf niet erg netjes gedaan en vroeg ook aan de chirurg of het zo echt wel goed was… Met een iets verontwaardigd hoofd was het; Ja hoor mevrouw, maakt u zich geen zorgen. 48 uur verbandje er om houden en dan spoelen. Ik ben geen arts, dus het zal wel dacht ik.
Mooi niet dus, na die 48 uur probeerde ik het verband er af te halen. Het bloedde nog steeds en het vette gaasje en het verband zaten vast aan zijn vinger. Na 20 á 25 minuten weken liet het voorzichtig los. Ik schrok me dood! Zijn vinger lag nog helemaal open. Er zaten nog 2 van de 3 hechtingen in en zijn vinger leek niet echt meer op een vinger.
De huisartsenpost bellen
Daarop belde ik de huisartsenpost. Ik wou dat het gehecht zou worden. Dit kon toch niet? Na meer dan 48 uur zat het nog niet dicht en bleef het bloeden. Daar gingen ze niets meer aan doen, kon ook niet want ik had na 24 uur moeten kijken en niet na 48 uur. Bedankt! Mijn kind heeft dus een misvormde vinger door een fout van jullie. Niet dat dat het ergste is wat er kan gebeuren, maar toch had niet gehoeven… Ik moest maar een hechtpleister gaan halen. Donderdagavond is er geen winkel open in Wierden, kon ik op mijn bezemsteel naar Almelo vliegen. Ja, in zo’n staat was ik! De volgende dag naar de huisarts, die bekeek het en vertelde me dat er inderdaad nu niets aan te doen was. 2x per dag schoonmaken en verband..
Terug naar die maandagavond
Wij waren dus in de tuin, Merel en Bram keken tv. Nog even voor het slapen gaan, je kent het wel.. Daar kwam de gil! Een hele harde, de vinger was dik, één hechting was los en zijn topje stond zo scheef als de Toren van Pisa. Wat er was gebeurd? Merel was per ongeluk op zijn vinger gaan zitten. Heel sneu voor hem, maar ook voor haar. Wat voelde ze zich schuldig.
Weer belde ik de huisartsenpost. Het leek wel alsof ik er tegenwoordig een abonnement heb. Langskomen dat moesten we maar doen. Weer werd er niet gehecht, u moet morgen maar langs de huisarts als de vinger nog dik is. Waarop ik zei en vroeg; het lijkt me duidelijk dat zijn vinger gebroken is, gaat daar niet wat aan gedaan? Gips of een spalkje? De dienstdoende arts verzekerde me dat ik het verkeerd zag.. Kwam door de zwelling. Toen kwam er een andere arts bij, die bevestigde het verhaal. Ik dacht serieus ben ik nou blind? Daarop antwoordde ik dat ik wel naar de huisarts zou gaan de volgende dag en ze daar de bevindingen maar naartoe moesten sturen. Ook liet ik ze een testje doen omdat ik het vermoeden had dat Bram geen gevoel had in die vinger. Wat denk je? Hij voelde niets als hij niet keek en er met een prikker in geprikt werd. Als hij keek ineens wel. Conclussie: Hij voelt het prima. Excuse me?
Naar de huisarts, toch is zijn vinger gebroken
Dinsdagochtend half 9 kon ik meteen al terecht met Bram. Je gelooft het niet, de dokter had een melding gehad van de huisartsenpost. Bram zijn vinger was dus WEL, ik herhaal WEL gebroken. Dus wel een gebroken vinger. Ook had hij geen gevoel in zijn vinger. Dit kon een half jaar tot een jaar duren. Ik stond perplex. Ik vertelde de dokter het hele verhaal. Ook zij vond het best vreemd. Na wat testen kwamen we er uit, het vingertje was dus wel gebroken zoals ik al vermoedde en ook had hij geen gevoel in de vinger. Helaas zal hij geen gips krijgen en ook geen spalkje, dit omdat het echt alleen om het topje gaat en zijn vinger te klein is waardoor een spalkje telkens zou wegglijden. Bij kinderen blijkt het zo te zijn dat het breukje in de vinger snel geneest. Dat hoop ik dan maar. Ook mocht de hechting er nog niet uit, dit moest nog een halve week in blijven en daar kwamen we gisteren voor terug. Gelukkig was de assistente erg lief voor Bram en was hij een flinke knul.
Het mega litteken zal goed zichtbaar blijven door het slechte hechtwerk en het te lang blijven zitten van het verband en door de breuk zal zijn topje altijd ietsjes blijven afwijken naar zijn pink.
Ik was al geen fan van het ziekenhuis in Almelo, maar nu al helemaal niet meer. Heb jij wel eens zoiets meegemaakt op het ziekenhuis?
No Comments