Bram is een wildebras, hij valt minstens 5 keer per dag, stoot zich ontelbare keren en loopt ook geregeld ergens tegen aan. Dat wij gisteren op de eerste hulp zijn beland voor de eerste keer valt me dan ook reuze mee. Op school kreeg Bram de vinger tussen het raam, een kindje deed het raam dicht terwijl hij met zijn handje aan het kozijn zat. Een pechdag noemt hij het, en dat was het oprecht! Wat een pijn had hij en wat zag zijn handje er uit zeg.. Maar wat ben ik vanuit mijn tenen trots op hem. Wat was hij een bikkel zeg!
Een belletje van school
Gisteren rond 10:45 uur werd ik gebeld door de school. Bram had zijn vinger tussen het raam gekregen, het bloedde flink en hij was erg overstuur. Of ik hem zou willen komen ophalen. Het zou waarschijnlijk wel meevallen maar hij wou graag naar huis. Ik haalde Emma uit bed en wandelde met haar naar de school.
Op school aangekomen zag ik een heel verdrietig ventje met veel pijn en een doekje over zijn hand. Bram kan namelijk erg slecht tegen bloed. Pijn kan hij goed handelen, maar bloed… Dat blijft een dingetje. Hij had met zijn handje aan het kozijn gezeten en een ander kind gooide het raam dicht. Niet handig nee, maar dat andere kindje doet het natuurlijk niet met opzet. Ongelukken gebeuren, en zo ook op school. Kan dat arme meisje ook niets aan doen.
Zijn vinger lag open en zijn nagel lag dwars door midden
Bram zijn vingertje is niet gespoeld of gekoeld op school. Hij was te overstuur. Ik wou natuurlijk wel even kijken wat het nu precies was en of ik de dokter zou moeten bellen. Bram zat bij de juffrouw op schoot en kreeg een lekker raketje. Snel haalde ik het doekje van zijn hand en depte het bloed weg. Het stroomde snel uit zijn kleine vingertje dus ik moest wel een aantal keer goed deppen. Ik zag dat zijn nagel helemaal kapot was, de nagel was dwars door midden gespleten en de huid er onder kwam omhoog. Toch maar even de dokter bellen. Daar konden we gelukkig meteen terecht.
Van de dokter naar de chirurg op de eerste hulp
We waren bij aankomst meteen aan de beurt. De dokter keek even en zag meteen dat zijn nagel en nagelriem gehecht zouden moeten worden maar ook zijn vinger. Wellicht zou er ook een breuk zijn. Zijn vinger was al behoorlijk opgezwollen. Ze belde meteen naar de chirurg in het ziekenhuis want zij zou dit niet gaan doen. Ondertussen belde ik Mark, die moest namelijk naar huis komen om voor Emma te zorgen en eventueel Merel in de middag uit school te halen.
Op de eerste hulp in het ziekenhuis
Eenmaal aangekomen moesten we even wachten in de wachtkamer. Ondertussen zat Bram nog steeds met zijn vieze bebloede doekje om zijn hand. Het doekje was roze maar ondertussen werd het steeds meer rood. We waren aan de beurt en een arts zou kijken wat we moesten gaan doen. Eerst zou er een foto gemaakt worden. Daarna hechten en dan verbinden. Bram gaf geen kik tijdens de foto. Dat scheelde alweer. Als het doekje er af moest was het wel even snikken. Maar zodra het doekje er weer op ging was er niets meer aan de hand.
Hoewel hij echt wel pijn had hielt hij zich er groot. Toen we eenmaal bij de chirurg aan de beurt waren moest hij plaatselijk verdooft worden. Gelukkig zag Bram de spuit niet, maar ik schrok er behoorlijk van. De spuit was minimaal 20 cm lang en 2 cm breed. Deze ging bijna helemaal in zijn handje op 2 verschillende plekken. Hij heeft dus een goede verdoving gehad plus nog paracetamol 500 en diclofenac. Dit heeft hij op het ziekenhuis gekregen.
Geen breuk en hechten
Bram heeft geen breukjes in zijn handje. Wel moest er aardig wat gehecht worden. Ik moest mijn handen voor zijn ogen houden zodat hij het niet zou zien. Dit kwam overigens van Bram zelf. Hij heeft niet gehuild tijdens het hechten en toen het eenmaal schoon was en klaar was durfde hij te kijken. Hij vond het er niet heel erg fijn uitzien.
Maar eerlijk is eerlijk, dat doet het ook niet. Het ziet er beter uit dan voor de hechting maar het ziet er echt niet lekker uit. Net als zijn kleertjes trouwens, die worden denk ik niet meer schoon 😉 .
En nu?
Bram mag zijn hand 48 uur niet nat maken. Hij heeft zijn arm in een mitella zodat hij niet ergens tegenaan slaat en zijn hand hoog houdt. Ook is zijn vinger gezwachteld en als de 48 uur voorbij is moet ik het spoelen en mocht het nog niet dicht zijn dan moet het opnieuw ingezwachteld worden. De hechtingen moeten er een week in blijven en dan zal er naar gekeken worden of ze er uit kunnen of dat er opnieuw gehecht zal moeten worden. Voor nu heeft hij ook nog de paracetamol 500 die hij 3 tot 4 keer per dag hebben mag.
Trots
Met geen pen valt te beschrijven hoe trots ik op dit toch wel kleine mannetje was toen we op de eerste hulp waren. Wat een pijn had hij en wat zag zijn vingertje er uit zeg. Hij hield zich zo goed, huilde bijna niet en schreeuwen deed hij ook niet. Als ik zijn handje maar vasthield en hij de doek over zijn handje had was alles goed. Om zo’n klein mannetje zo te zien met zoveel pijn, dat is hartverscheurend! Hoe trots ik op hem was en hoe mijn hart overliep van liefde op de eerste hulp kan ik je ook niet uitleggen. Wat heeft hij zich goed gehouden terwijl hij zoveel pijn had!
Heb jij ervaringen op de eerste hulp met je kindje?
Ja, mijn zoon viel een keer op de punt van de openhaard.
Dit vind ik ook een nare verwonding zeg. Supergoed dat hij zo flink was!
Voor mijn kinderen niet voor mijzelf wel en werd meteen opgenomen. Had toen een heftige allergische reactie waarbij mijn keel opzwol en moeilijk kon ademen. Gaat het nu al een beetje beter met je zoontje? Ik hoop dat het mooi heelt.