Soms heb ik het idee dat de ontwikkelingen van een persoon belangrijker zijn dan degene zelf. Persoonlijk vind ik dat een beetje krom. Ieder ontwikkelt zich anders en ook de hulpvragen die worden gesteld, zijn voor ieder een eigen ding. We hebben toch niet allemaal eigen doel? In een artikel op mijn eigen blog kun je lezen wat ik met mijn autisme heb geleerd. Dat is een hele lijst geworden en een aantal daarvan wil ik graag voor je specificeren. Ik vind het belangrijk om te benadrukken hoe iemand met autisme kan groeien en dat daar heel veel verschillende ideeën en strategieën voor zijn te bedenken. De vraag is denk ik alleen: waar start je?
In dit artikel pak ik drie punten waar ik de afgelopen jaren had ik aan heb gewerkt en vertel ik je een beetje hoe dit is gegaan. Vind je het interessant? Lees dan gerust verder.
Alles wordt na uitstellen moeilijker
Hoe langer ik op deze aarde rondloop, hoe meer ik mij bovenste kop besef. De afgelopen week heb ik het vaak gezegd in verschillende gesprekken en ik denk dat het klopt. Iets wat je moeilijk vindt, wordt steeds moeilijker naarmate je het langer uitstelt. Best veel dingen vond ik vroeger moeilijk. Bijvoorbeeld het oplossen van een meningsverschil of het binnenstappen bij een restaurant of bij iemand thuis. Ik wachtte meestal tot het perfecte tijdstip om op de bel te drukken of ik fietste simpelweg weer terug naar huis. Opnieuw contact leggen werd door de tijd dus steeds moeilijker.
Vind je eigen manier om emoties te tonen
Emoties zijn geen feiten en iedereen ervaart deze op een andere manier. Er is tijd voor nodig om een goede weg te bepalen. Een goede weg waarop emoties los te laten zijn. Ik heb ontdekt dat ik emoties goed los kan laten door te schrijven of te schilderen. Met andere woorden: creatief bezig zijn helpt mij. Door verschillende trainingen heb ik geleerd dat mijn schrijfsels of schilderijen mij helpen om te vertellen wat mij dwarszit.
Gewoon over autisme praten
Mensen met autisme kunnen echte ‘opkroppers’ zijn. Daarmee bedoel ik dat zij hun autisme voor henzelf willen houden, maar ik weet dat dat lastig is. Daarom vertel ik juist over mijn autisme. Op deze manier weten personen wat zij voor mij kunnen betekenen en vinden ze me niet ‘raar’. Omdat ik ging praten over mijn handleiding kregen anderen begrip voor mijn verhaal. Heel veel mensen met een beperking zeggen helemaal niks en dat vind ik zonde. Het voelt voor mij alsof je je eigen verhaal in de weg zit.
De drie punten heb ik bij deze voor je uitgeschreven. Ik denk dat ieder wel één van deze punten bij zichzelf herkent. Of je nu autisme, ADHD of een andere beperking hebt. We zijn uiteindelijk allemaal mensen.
No Comments