Kinderverdriet. Een moederhart breekt.

”Als ik Bram naar bed breng, is hij stiller dan dat hij normaal is. Normaal gesproken is het altijd nog even gek doen, een dikke kus, een liedje en een dikke knuffel. Terwijl ik hem instop en hij mij altijd de oren van de kop kletst, ligt er een erg stil jongetje in bed. Een aantal keer vraag ik wat er is, moedig schudt hij zijn hoofd dat er niets is. Soms heeft hij het niet graag over dingen die hem dwarszitten. Ik doe de lamp uit en kruip bij hem in bed, knuffel hem en hij begint te huilen.. Alles komt er uit. Intens kinderverdriet, echt en oprecht. Snotterend, huilend en vol verdriet vertelt hij me wat er is. En dan gaat het niet over een geschaafde knie, een blauwe plek of een bult op zijn hoofd.”

Niemand vindt mij lief mama

Niemand vindt mij lief mama, snottert hij. Zijn hartje is gebroken en hij is intens verdrietig. Ik weet dat Bram een erg gevoelig jongetje kan zijn maar ook mijn hart breekt in stukjes. Zo’n intens kinderverdriet is het ergste wat er is voor een moeder. Het oprechte verdriet, wat heel diep van binnen zit. Het verdriet dat hoort bij de woorden ‘niemand vindt mij lief mama’. Natuurlijk is dat niet zo, het is een heel lief jongetje, gevoelig ook maar het verdriet, dat is nu even echt.

De oorzaak van het intense kinderverdriet

Bram zit sinds december 2017 op de basisschool. Merel zit sinds januari 2017 op de basisschool en gaat dus bijna een jaar langer naar school dan dat Bram doet. Bram zit in de instroomgroep en Merel in groep 1 en dat is een samengevoegde klas. Groep 1-2 . In groep 1 zijn er al kindjes die een verjaardagsfeestje vieren. Persoonlijk vind ik dat echt nog niet nodig in groep 1 dus Merel mag haar feestje vieren als ze in groep 2 zit. Tot nu toe werden er in groep 1 ook nog geen kinderfeestjes gegeven dus mijn gedachte vond ik niet zo vreemd. Totdat 2 kindjes uit groep 1 samen een feestje vierden. Merel werd uitgenodigd en Bram niet. Er kwamen alleen maar meisjes, maar Bram speelt ook regelmatig met deze meisjes op school of samen met Merel hier thuis. Hij ziet ze als vriendinnetjes, als je dan geen uitnodiging krijgt is dat verdrietig. Vandaar het intense kinderverdriet van Bram.

Geen feestje betekent niet dat je niet lief bent

Leg je kind dan maar is uit waarom hij niet mag komen en zijn zus wel. Hij kijkt tegen haar op, ze zijn beste vrienden en doen alles samen.

Ik kan me voorstellen dat het dan erg vervelend is dat hij niet mag. Natuurlijk hoort het erbij, je kunt niet overal bij zijn en een feestje waar alleen meisjes komen hoort misschien geen jongetje bij. Al vind ik het geen probleem als mijn kinderen jongens en meisjes uitnodigen. Maar de meisjes hadden dus alleen meisjes uitgenodigd en het is hun feestje. Klaar. Ik zei tegen Bram dat ze hem echt wel lief vinden, maar dat dit feestje alleen voor meisjes was. Er echt wel een keer feestjes gegeven zullen worden in zijn klasje en dat hij ook echt wel een keer uitgenodigd zal worden. Maar dat kinderverdriet is dan natuurlijk niet ineens weg. Hij leek het wel te begrijpen maar wou er ook graag bij horen. En dat is iets wat ik wel snappen kan.

Merel ging naar het feestje

Afgelopen vrijdag had Merel dan het kinderfeestje. Ik hoopte oppas te hebben voor Bram zodat ik hem niet zou hoeven meenemen naar Kids City. Helaas had ik geen oppas en moest hij mee. Het gevolg daarvan zag ik al van verre aankomen, heel veel en heel intens kinderverdriet. Het vervelende voor ons was dat in plaats van dat iedereen verzamelde bij de ingang,  we heel Kids City moesten doorlopen. Hij zag de de springkussens, de klautertoestellen.. Intens verdriet, want hij moest weer met mama en Emma mee.

Even langs oma

Op de terugweg reed mijn moeder een stuk voor ons, ze was net vrij van het werk. Wij besloten de ‘achtervolging’ in te zetten en even een kopje thee te drinken. Het intense kinderverdriet was ineens over. Heel fijn dat zo’n kleine afleiding dan dat verdriet weg kan nemen.

In de avond

Bram wou graag pizza eten dus dat deden we als avondeten. Merel moest ik tegen half 6 weer ophalen en daarna zouden we eten. Merel had natuurlijk al patat en allerlei andere dingen gehad dus die had geen honger meer. Daar hadden we gelukkig al rekening mee gehouden. Mark deed de pizza er vast in en ik kon aanschuiven toen we thuis kwamen. Merel had een snoepzakje dat ze deelde met Bram, want ze vond het zo vervelend voor hem. Dat is toch echte zus en broer liefde! Je moederhart breekt niet, maar het smelt.

Lieve Bram, jij bent het liefste jongetje dat ik ken. ♥

Kun jij ook zo slecht tegen intens kinderverdriet?