Zwangerschapsmisselijkheid, wat doe je er tegen?

Hi lieve allemaal! Het is alweer een tijdje geleden, maar daar ben ik weer met een nieuwe blog op ‘Meer met Mama‘. Vandaag schrijf ik over het zwangerschapskwaaltje die veel zwangeren en mama’s zullen herkennen, namelijk de ‘zwangerschapsmisselijkheid’! Voor mij is dit nu iets langer dan een jaar geleden, maar oh wat weet ik het nog goed. Het is erg vervelend en het beïnvloed op dat moment echt je leven. Daarom vandaag mijn verhaal en tips die mij geholpen hebben om, om te gaan met de zwangerschapsmisselijkheid.

Ben ik zwanger?!

De zwangerschapsmisselijkheid begon voor mij eigenlijk al heel snel en was dan ook het eerste teken dat ik misschien wel zwanger zou kunnen zijn. Met ongeveer vier (niet wetende) zwangerschapsweken op de teller voelde ik me wel een beetje anders. Ik werd ineens misselijk in de ochtend en kon sommige dingen echt niet ruiken, of proeven! Toen ik vroeg in de morgen boven de wasbak hing, omdat ik een rare misselijkheid voelde, moest ik toch wel heel hard lachen. Zou het dan toch zo zijn, net zoals in de film? Dat zou mij dus echt niet gebeuren. En eerst maar eens testen of ik echt wel zwanger ben.

De test

Twee dagen erna, uitgaande van de dag dat ik ongesteld zou moeten worden, deden we de test. Erik Jan sliep nog rustig en ik was om half 5 zover om de test te doen. Daar ging ik dan, spannend! Je zou drie minuten moeten wachten, maar het duurde serieus maar drie tellen. Een duidelijk plusje werd zichtbaar, ZWANGER! Hoe moet ik nu reageren? Ren ik de kamer in en schreeuw dat ik zwanger ben, of ga ik rustig naar hem toe om de test te laten zien? Ik besloot, omdat het nog erg vroeg was, rustig de test te laten zien.  ‘Je wordt papa’: zei ik. We maakten foto’s en ik bleef maar zeggen hoe bizar het was. Zo bijzonder. Ik kon niet wachten op dit nieuwe avontuur, ik zou echt mama worden. Dat iedereen alleen vertelt hoe leuk het is, is een eerste ding. Maar niemand die eens eerlijk zou vertellen dat het toch ook wel heel naar kan zijn.. De zwangerschapskwaaltjes kunnen best een ding zijn.

Het kwaaltje dat zwangerschapsmisselijkheid heet

Zo was voor mij het ergste kwaaltje de zwangerschapsmisselijkheid. Ik kon gewoon niet normaal meer functioneren. Het begon met alleen in de ochtend wat misselijk zijn en dat ging dan met tandenpoetsen niet altijd even best. Maar dat is nog te doen. Toen ik een week of zeven zwanger was, gingen we voor Erik Jan zijn werk naar Londen. Ik dacht dat we nu nog even konden genieten samen van deze prachtige stad. Had wel veel tijd alleen, maar dan kon ik alvast mooi wat kleding shoppen, iets met elastiek. Want mijn eigen kleding was best wel strak. Alleen dat ‘even samen genieten’ was er niet echt bij.

Ik heb me echt nog nooit zo vreselijk gevoeld. Het werd niet alleen de ochtend dat ik me naar voelde, maar het werd de hele dag. Ik probeerde heel gezond te eten en kocht blauwe bessen, frambozen en noem maar op. Het resultaat was dat ik de gehele zwangerschap (en nog niet trouwens) geen blauwe bessen en frambozen meer kon uitstaan. Alle gezonde dingen die ik at, wilde ik echt niet meer eten. Thuis kon ik de geur van de keuken en de vaatwasser niet meer uitstaan en tandenpoetsen ging ook al niet al te best. Wat een ramp!

Het advies van mijn verloskundige

De verloskundige kwam eigenlijk met niets wat hielp, dus ging ik zelf maar op zoektocht. Ze zei me bijvoorbeeld gemberthee te kopen, maar dit vond ik verschrikkelijk. Die gemberthee ligt nu nog ergens achterin de kast, haha. Water kon ik ondertussen ook niet meer drinken en zelfs met thee had ik heel veel moeite. Maar wat moet je nu? Je wilt toch gezond blijven eten en drinken, maar hoe dan?

Het werd allemaal zo erg, dat ik uiteindelijk Emesafene zetpillen en later tabletten kreeg. Die werkten overigens super goed en ik voelde me eindelijk weer iets lekkerder. De dingen die ik voorheen at, kon ik nog steeds niet hebben, maar ik voelde me wel weer meer mens! En met 15 weken, zoals je overal op internet leest, werd het een stuk beter voor mij. Ik kon gaan genieten!

Wat heeft mij geholpen? Mijn tips!

Er zijn een aantal dingen die ik gedaan heb, die het voor mij iets prettiger maakten en waardoor ik het wel uitgehouden heb. Helemaal weg gaat je misselijkheid niet, want ja die hormonen.. Moeten we toch maar mee dealen dan. Ik hoop jullie wel iets te kunnen helpen met de onderstaande tips.

1. Eet en drink wat je wilt en ga geen dingen tegen eten.

Dit is echt iets wat je gewoon moet doen als je erg last hebt van zwangerschapsmisselijkheid. Eet dan vooral geen twee keer hetzelfde achter elkaar, wissel genoeg af en eet vooral wat je aantrekt. Moet je dan alleen gaan snoepen en frisdrank gaan nemen? Nee, dat bedoel ik niet. Als je water niet kunt uitstaan, neem dan (slappe) limonade, of drink een sapje. Misschien dat manlief wel even een sinaasappeltje wilt persen voor je. En als je het ene moment zin hebt in een cracker, of juist in een Sultana neem die dan. Al is het met iets zoets, of juist iets zouts erop. Voor die korte periode haalt het vast niet uit dat je iets meer suiker of zout binnenkrijgt.. Je gaat je er alleen wel wat beter door voelen, omdat je niet gedwongen wordt iets te eten wat je niet wilt. Zorg trouwens dat je genoeg fruit in huis hebt zodat je kunt afwisselen, want even snel naar de supermarkt gaan wil je nu echt niet.

2.  Zorg dat je geen lege maag hebt als je gaat slapen/wakker wordt.

Dit is echt de gouden tip! Had ik eigenlijk op één moeten zetten. Ik had in mijn nachtkastje altijd speciale ontbijtkoekjes van Belvita en soepstengels liggen, zodat ik altijd iets kon eten. Al zei ik gerust midden in de nacht: ‘schat, ik voel me niet goed. Wil jij een appeltje maken?’ Die appels heb ik verslonden. Iedere ochtend maakte Erik Jan een fruitje voor me en dat hielp me echt. Dus vraag je partner om hulp.

3. Drink bouillon.

De verloskundige kwam hiermee en dit is wel heel belangrijk. Als je dit niet neemt voel je, je soms erg flauw worden. Wissel dit ook af, kippenbouillon, groente-of  runderboullion.

4. Kleine beetjes eten.

Als je eet en je hebt toch wel erg honger, neem dan alsnog niet teveel! Dit doe je al snel namelijk. Je kan beter iets kleins eten en dan een half uur erna weer, want anders gaat het mis. Geloof me, ik kan uit ervaring spreken. Ik ben namelijk soms te eigenwijs. En dat heb ik gemerkt!

5. Niet het spugen tegenhouden.

Niet doen, gewoon niet doen!

6. Speciale armbandjes.

De ‘Seabands‘ werken echt! Ik ben altijd erg sceptisch en geloof dit soort dingen normaal niet, maar nu moest ik wel. Noodgedwongen heb ik deze armbandjes gekocht en geprobeerd. Het werkt gewoon echt! Staat niet mega charmant en is redelijk prijzig, maar zeker de moeite waard om te proberen.

7. Cola drinken.

Dit wilt ook wel eens helpen. Met mate dan hé, want cola is niet al te best. Veel suiker, maar ook teveel cafeïne is niet goed voor je baby. Een glas kan geen kwaad, dus mocht je het willen proberen.. Ik heb het ook gedaan. Wel merkte ik soms dat Lars wat drukker werd in mijn buik.

8. Blijf liggen als je erg misselijk en naar bent.

Neem rust en blijf liggen als het even niet gaat. Zorg alleen wel dat je blijft eten en drinken, ook al wil je dit niet!

9. Emesafene tabletten (of zetpil).

Je kunt je verloskundige, huisarts, of gynaecoloog, om deze pillen vragen. Als je merkt dat je misselijkheid steeds erger wordt, dan kan dit je afkeer voor eten en drinken beperken. Echt doen! Had ik dit maar eerder geweten. Ik moest helaas wel eerst aan de zetpillen, omdat ik gewoonweg te ziek was. Gelukkig kon ik twee weken later aan de gewone tabletten. Voelde ik me toch fijner bij.

10. Kom iedere dag wel even buiten. 

Dit vond ik erg moeilijk en lukte me echt niet altijd, maar het hielp wel. Frisse lucht is toch wel heel goed voor je. Merk je pas als je buiten bent..

Dit waren mijn tips en verhaal over het meest vervelende kwaaltje, namelijk over de zwangerschapsmisselijkheid (vind ik dan). Ik hoop dat ik iemand kan helpen met deze tips, dat je misselijkheid daardoor wat dragelijker wordt en je kan gaan genieten! Want oh, wat gaat je zwangerschap snel. Voor je het weet is je kindje alweer bijna vijf maanden..

Bedankt voor het lezen en graag tot de volgende keer! Mocht je me willen volgen, dan kan dat natuurlijk op Meer met Mama, waar ik de vorige keer over het dilemma ‘baby versus telefoon’ schreef. Je kunt me ook volgen op mijn eigen blog ‘Hallo lief kleintje‘.

Hebben jullie last gehad van zwangerschapsmisselijkheid? Wat is jullie ‘gouden tip’?

Liefs,