Zomaar een zaterdagochtend. Mama met #ADHD

Terwijl ik dit zit te typen staan de prullenbakken buiten te drogen, kijk ik naar een bestelling die retour moet, draait de droger en loeit de oven. Het is tien uur en ik ben alweer moe. Mijn hoofd is een grote chaos. Sinds kort weet ik dat dit ADHD kenmerken zijn. En dat is best een geruststelling maar ook verwarrend. Ik geef je een kijkje in gisterochtend.

Ik doe veel tegelijk, of wil veel tegelijk doen..

De kinderen eten koekjes want ik ben vergeten brood uit de vriezer te halen. Terwijl ik zelf op het korstje stond te knagen stond ik mezelf af te vragen wat ik ook alweer in de kelder zocht. Nou is dat bij ons een volledig verdieping met al mijn voorraad, twee vriezers en kasten voor met spullen dus die verwarring snap ik nog wel. Maar ik zal eens uit de boeken doen wat ik verder allemaal heb gedaan en dan vooral hoe?!

Must read: is, ook voor jou!

Ik haal Joey uit bed ze is ziek en alles is vies. Wel zo makkelijk om meteen dan maar in bad te doen. Kleren uit, bed afhalen en in de was doen. Dus ik loop naar beneden en zet de was aan. Mevrouw gaat in bad en ik bedenk me dat de prullenbak op de badkamer ook wel eens geleegd mag worden. Joey uit bad, prullenbak mee. Prullenbak is vies dus die kan ik ook wel eens schoonmaken.

Avond eten, lunch?

Ik loop naar beneden de kelder in om dat ding te wassen en ik denk, even kijken wat we vanavond eten! Met vlees uit de vriezer loop ik weer naar boven. De prullenbak staat nog beneden en ben ik alweer vergeten. Terwijl ik omhoog loop valt mijn oog op een bestelling die fout geleverd is en waar ik al weken mee loop te klooien. Doos mee naar boven en even die mail opzoeken, denk ik dus. Ik leg het vlees in de koelkast om te ontdooien en zie daar eten liggen wat ik gisteren al uit de vriezer had gehaald.

Dat wordt dan maar de lunch denk ik. Ik haal de kippenpoten uit de verpakking en gooi de verpakking weg. De plasticafval bak is vol dus ik zet de volle zak buiten neer. Dan haal ik de groene bak leeg en gooi ik het oud papier in de container. Buiten zie ik een plant die mij te snel groeit dus ik trek daar nog het een en ander vanaf. De vuilnisbakken zijn vies dus daar moet ik iets aan doen. Ik loop de kelder in en zie daar mijn andere prullenbak staan, oh ja daar was ik mee bezig.

In de keuken ligt de kip in de ovenschaal en zonder oven wordt dat niet gaar natuurlijk. Ik zie het laatste stukje brood liggen en realiseer me dat ik nog niets gegeten heb. Zoonlief ziet mij eten en wil ook weer een boterham, brood is op, dus ik loop wéér naar beneden en sta me dus af te vragen wat ik ook alweer aan het doen was. Ik zie dat wat spullen niet op zijn plek staan dus dat ruim ik op. Ik herinner me dat ik wat schoonmaakspullen nodig had. Dus met mijn armen vol ga ik naar boven. En Depp vraagt geheel terecht waar zijn brood is. Kindjes krijgen dus koekjes en ik ga naar beneden voor het brood. Bij terugkomst gaat de kip de oven in.

Chaos

In de kelder ben ik aan het denken aan mijn chaos en de wetenschap dat dit dus een kenmerk van ADHD is. Met medicijnen voor mijn ADHD gaat alles meer gestructureerd en maak ik daadwerkelijk af waar ik aan begin. Het resultaat van deze ochtend is namelijk dat overal in huis halve dingen liggen de kinderen koekjes eten in plaats van brood en ik de chaos aanpak door alles op te schrijven. In mijn Bullet Journal maak ik lijstjes met wat ik moet doen. Dat geeft me rust. Dan verzin ik dat het misschien een leuk onderwerp voor een blog is.

Pannenkoeken bakken vind ik ook zo moeilijk. Dat duurt best lang en ik heb geen geduld om te wachten totdat dat ding klaar is. Ik gooi beslag in de plan en bak een pannenkoek of drie. Bij de vierde zie ik speelgoed van Depp liggen dat op zijn slaapkamer hoort. Ik draai het vuur omlaag en loop naar boven om dat speelgoed op te ruimen.

Daar zie ik dat hij zijn snotneus in bed heeft afgeveegd dus ik hal het bed af en verschoon het. Beddengoed moet in de was dus ik loop lekker door naar beneden en zet de was aan. Best trots was ik op mijzelf, ik voelde me een super goede huisvrouw. Totdat ik weer terug loop naar de keuken, ik was gewoon vergeten dat ik pannenkoeken aan het bakken was en ik dus een zwarte pannenkoek aantref. En zeg nou zelf, iedereen kan toch pannenkoeken bakken, waarom ik dan niet?

Ik dacht dat het zo was..

Ik heb altijd gedacht dat iedereen zo dacht als ik dat het gewoon zo werkt in je hoofd en dus niet te maken heeft met AHDH, hoe moest ik dat immers weten? Dat iedereen de ene na de andere prikkel krijgt te verwerken en dat dan ook meteen oppakt. Ik dacht dat iedereen zo was maar dat zij daar beter of volwassener mee om konden gaan.

Nu blijkt dus dat deze wijze van denken een ‘afwijking’ is, ofwel ADHD. Dat vind ik lastig want bijna alle trekken die mij maken wie ik ben, druk, aanwezig, chaotisch, impulsief en een flapuit zijn kenmerken van ADHD. Ben ik dan ADHD? Wat moet ik veranderen en wat niet, moet ik wel wat veranderen? Als je alle ADHD uit mij haalt ben ik niks meer. Ik keek zo uit naar de cognitieve gedragstherapie om handvatten te krijgen om het gewone dagelijks leven makkelijker te maken zodat ik met niet zo aan mijzelf zou ergeren. En dan wordt het niet meer vergoed, kan ik ergens anders mijn heil zoeken en begint alles weer van voor af aan.