Dag in, dag uit, verbaas ik me weer hoeveel je van je kinderen houden kunt. Het liefst zou je dat ook met iedereen willen delen, het willen uitschreeuwen: ‘Zie dit lieve schatje toch eens, perfect van top tot teen’. Nu doe ik dat niet, maar er zijn ouders die dit zonder gene doen. Eerlijk is eerlijk, mijn kinderen zijn gewoon heel erg leuk. Vind ik dan he?! Vind jij vast ook van jouw kinderen. Maar onze jongste, Emma, verandert momenteel in een kleine terrorist.
Een heerlijke baby
Eerlijk is eerlijk, onze kinderen waren alle drie heerlijke baby’s. Ik mag daar echt niet over klagen. Ze knuffelden graag, iets waar ik dol op ben. Ze sliepen super snel door, iets waar ik ze heel dankbaar voor ben. En ze waren gewoon ontzettend makkelijk. Wat een geduld dat vooral Merel wel niet met mij heeft gehad. Petje af! Maar ook Bram en Emma waren heerlijke baby’s. Emma is mijn laatste, mijn laatste baby’tje. Daar wou ik ook zo lang mogelijk van genieten. Maar dat lieve bolle baby’tje, dat is niet meer.
Huul’n, krijsen, slaan, stampen
Maar dan krijgt je kind ineens een eigen willetje. Emma verandert namelijk razend snel in een monster. Boos worden is een nieuwe hobby. Maar ook slaan, krijsen en huilen zijn dingen die ze graag doet. Lukt iets niet, dan wordt ze meteen ontzettend boos. Met pruillipje en janken er bij. Ja, zeker. Gewelddadig tegenover mama, papa en zus en broer zijn is ook iets waar ze niet vies van is. Een mep hier, een mep daar. Over haar nachtelijke escapades nog niet gesproken. Want hoewel ze ontzettend snel doorsliep, vindt ze het nu echt machtig mooi om midden in de nacht het hele huis van een jankconcert te voorzien.
Slaan is best een dingetje
Wanneer Merel en Bram ruzie hebben en er wel eens een handgemeen tussen beide is, zeg ik wanneer ik er echt zat van ben; ‘dan sla je maar terug, zie ik er uit als een politieagent?’ Niet geheel pedagogisch verantwoord misschien, maar ze leren er wel van. Foei, slechte moeder!
Goed, nu begint Emma dus ook met het slaan van eigenlijk alles en iedereen. Gelukkig snappen Merel en Bram heel goed dat ze Emma niet mogen slaan. Dit doen ze dan ook niet. Maar Emma, slaat wel alles en iedereen. Leuk zo’n terrorist in huis hoor. Wanneer ik haar beker geef slaat ze die uit mijn hand, of ze slaat mij gewoon met beker. Is natuurlijk ook wel vet cool. Natuurlijk corrigeer ik haar dan door te zeggen dat dit niet mag. Wat krijg je dan? Of ze gaat een potje krokodillentranen lopen janken omdat ik het woord ‘Nee’ zeg, of ze lacht me gewoon uit. Ze is gedeeltes van de dag echt op oorlogspad.
Het woord ‘Nee’
Wanneer ik het woord ‘Nee’ zeg begint Emma dus of keihard te huilen, of ze lacht me uit. Bij het uitlachen herhaalt ze dan ook gewoon hetgeen wat ze aan het doen was. Zeg ik op een corrigerende toon: ‘Nee Emma! Je mag niet slaan!’, lacht ze en slaat nog een keer zo hard. Of het is huilen. Want ja, ze is dan zoooo ontzettend zielig.
Een kleine terrorist in huis
Nu is het echt niet zo dat ze altijd maar vervelend is hoor. Nee. Ze kan ook echt heel erg lief zijn. Zo lief dat je het aan iedereen wilt laten weten. De manier waarop ze met haar Pip knuffel danst wanneer daar een liedje uit komt is gewoon ontzettend vertederend. Maar soms haalt ze me het bloed onder de nagels vandaan. Eigenlijk heeft ze gewoon schijt aan de hele wereld. Op zich is dat geen slechte eigenschap, maar ik vind het wel prettig wanneer ze toch wel naar mij luistert. Keukenkastjes zijn niet meer veilig, de kussens kunnen niet een uurtje rustig op de bank liggen en ook de planten moeten het ontgelden. Over de konijnen nog maar niet te spreken. Die wil ze namelijk graag aaien, maar tegelijkertijd breekt ze bijna hun rug en steekt ze de ogen bijna uit.
Ik weet het is een fase, zoals er zo ontzettend veel fases zijn. Had ik je al verteld dat Bram altijd in de supermarkt op de grond ging liggen? Daarbij krijsen, schreeuwen en als het kon nog even een beentje van iemand meepakken om na te trappen? Ik hoop toch zo dat Emma deze fase overslaat. Want hoewel ik echt wel vind dat er wat temperament of pit in mag zitten, mag ze ook best wat dingen overslaan.
4 Comments