De meeste mensen, ik ben zo vrij om te zeggen; iedereen, heeft wel iets waar hij of zij niet helemaal tevreden over is. Iets wat we graag anders zouden zien, wat kilo’s meer of minder, een vollere boezem of bilpartij, een gladder huidje of een paar rimpels minder. Dit kun je accepteren, niet leuk vinden of het gaat net een stukje verder. Body shaming, acceptatie en waarom ik vind dat je best trots op je lichaam mag zijn.
Body shaming
De term die je waarschijnlijk de laatste tijd steeds meer voorbij ziet komen, body shaming. Vooral op social media is dit een terugkerend onderwerp. Betekent het dat deze term nieuw is? Nee! Het komt al ontzettend lang voor dat vrouwen, maar ook mannen, niet tevreden zijn over het uiterlijk dat ze hebben. Soms gaat het zo ver dat we niet meer in onze zwemkleding durven, dit omdat we (hoogstwaarschijnlijk) bang zijn voor de reacties die we kunnen krijgen van anderen, maar ook omdat we ons niet prettig voelen in ons lichaam. Ons schamen voor bepaalde delen van ons lichaam. Dat onder andere omdat we ‘moeten’ voldoen aan het perfecte plaatje. Lang, dun, een mooie bilpartij en goede boezem. Vergeet daarbij natuurlijk niet volle lippen en een mega strak en vlekkeloos huidje.
Mijn deeltje body shaming
Ook ik heb een aantal puntjes die ik liever anders gezien had, zo heb ik na 3 zwangerschappen heerlijke 
spataderen op mijn rechter kuit. Iets waar ik niet blij mee ben. Gelukkig doet het geen pijn (meer), maar mooi is anders. Toch weerhoudt het mij er niet van om rokjes, jurkjes of shorts te dragen. Ook had ik graag een aantal kilo meer gewogen, daar zou ik dan meteen een wat vollere boezem bij krijgen. Want hé, ook na 3 kinderen is dat wel wat veranderd.
Toch schaam ik me niet voor mijn lichaam en trek ik er geen andere kleding om aan. Wel kan ik me er mateloos aan irriteren wanneer mensen vragen: wanneer kom je eens aan? Het is namelijk niet bewust dat ik kies voor dit lijntje. Ik had graag, in tegenstelling tot andere mensen, wat meer kilootjes gehad. Na vele soorten ‘diëten’, verwoede pogingen om aan te komen ben ik gaan accepteren dat dit het is. Ik heb er geen problemen mee, het is niet dat ik uitzonderlijk mager ben, maar wat reserves waren prettig geweest.
Ook vind ik het altijd vreemd als ik zo’n soort opmerking naar mijn hoofd geslingerd krijg. Ik bedoel, ik ga iemand ook niet wijzen op kilootjes die ze er misschien wel af zouden willen hebben. Laat elkaar in zijn of haar waarde.
Body shaming en acceptatie
Natuurlijk mag je iets van jezelf minder mooi vinden. Natuurlijk mag je je best doen om aan te komen of af te vallen. Een beetje sporten voor net wat strakkere benen of billen, daar is niets mis mee! Toch ben ik van mening dat elke vrouw prachtig is zoals ze is. Voor en na een zwangerschap. Moeder of geen moeder. Wat me wel opvalt is dat veel vrouwen pas na de zwangerschap echt onzeker worden over hun lijf.
Ook ik kijk wel eens in de spiegel en denk hmm, wat zou ik graag dit of wat zou ik graag dat. Wel accepteer ik mijn lijf zoals het is, en dat zou jij ook moeten doen! Natuurlijk mag je wensen hebben, mag je willen veranderen of ook echt iets laten veranderen. Ik ben er namelijk van overtuigt dat body shaming een stuk minder wordt als je jezelf accepteert zoals je bent.
Dat je geen Doutzen Kroes bent na een bevalling, dat je een ‘mamabuikje’ hebt en het oke is dat je geen zin hebt elke dag in de sportschool te werken om van dat ‘mamabuikje’ af te komen. Dat je de striae en putjes in je benen in billen kunt accepteren. We kunnen niet altijd het ‘perfecte’ lichaam hebben en of houden. Weg met die bodyshaming en start met die zelfacceptatie, dat maakt je een stuk gelukkiger!
Remind yourself it’s okay not to be perfect! ♥
No Comments