Een nieuwe reeks op www.meermetmama.nl. Persoonlijk verhaal, met deze keer het verhaal van Coco.
Het nieuws van jouw papa dat je mama zwanger is, kwam als een bom in mijn hoofd binnen. Nu al? Jouw ouders zijn nog maar net samen! En ook al zijn het lieve mensen, alcohol is hun beste vriend. En net daar maak ik me zorgen om jou… Want je mama kan niet van de drank en de sigaretten blijven.
Of ik je meter wilde worden??
De vraag of ik meter wilde worden gaf me een gevoel van een ballon die tegen mijn oren kapot popte. Had ik dat nu goed begrepen? We zijn zelfs geen familie! En dan zou ik die eer krijgen?
Oké, ik geef nu al zoveel om jou! Maar zou ik die zware verantwoordelijkheid willen dragen?
Mijn hoofd draait door als een tol met verschillende kleuren touw eraan. Paars van woede, omdat je mama niet goed voor je zorgt. Ook eten lijkt nu al een probleem, want je zit met een groeiachterstand. Hoe gaat het daarbinnen? Zal je gezond en levend ter wereld komen? Zal je het ook later goed hebben?
Rood van liefde, ik wil alles voor je doen. Voor je vechten, maar het ligt niet allemaal in mijn macht. Ik kan helemaal niets doen.
Je bent er nog niet eens, zal je het licht zien? Je bent nog zo klein…
Een blauw touw om mijn tollende houten tol, blauw van hoop. Of was dat wit?
Goud, omdat ik van je hou! En je mijn alles zou kunnen zijn…
Hopelijk wordt dat fragiele touwtje nooit zwart… Want ik zou het niet aankunnen, ook al ken ik je niet eens.
Je bent je tweelingzusje al kwijt
Je bent je tweelingzusje al kwijt, nog zo’n verdriet waar niet over gesproken wordt… Ik kan het allemaal bijna niet meer aan, waarom? Vraag ik me steeds af. Jullie hadden broer en zus kunnen zijn.
Waarom zijn sommige mensen zo dom in hun beslissingen? Waarom zijn ze zo onverantwoordelijk met een leven? Ik zou kunnen huilen… En dan zeggen dat er ook mensen zijn die jaren proberen een kind te maken, en het niet lukt. De wereld is hard. Het leven is oneerlijk verdeeld!
Kan ik jouw meterschap aan? Wil ik meevechten in deze strijd? Onzeker over wat de toekomst voor je zal brengen, vol vragen en onzekerheid. Zonder houvast en gezonde basis.
Ik wil er voor je zijn, maar ik weet niet of ik dat wel kan… Het breekt mijn gouden hart.
GEDICHT:
Wil ik wel jouw meter zijn?
Je bent nog minder dan klein.
Je bent er nog niet.
Nog niemand die je ziet.
Maar je bent er wel,
al zit je in problemen en kwel.
Ik geef al zoveel om jou,
dat ik bijna zeker weet dat al van je hou.
Maar iets houdt me tegen,
iets dat ik jou niet veel kan geven.
Het gaat om geld,
ik heb het te weinig dat het me vaak kwelt.
Ik wil jouw geven mijn liefde en aandacht.
Mijn tederheid, mijn wijsheid, dat is ook meter’s macht.
Maar ik wacht nog even om je in mijn hart te sluiten,
pas dan roep ik mijn meterschap door de ruiten.
Ik weet niet wat ik doen moet,
ze zakt in elkaar mijn moed.
Dit was het verhaal van Coco. Meer van haar lees je hier. Wil jij ook je verhaal delen in de reeks het verhaal van? Dat kan, ook anoniem. Neem dan contact op met Maddy, dit kan via maddy@meermetmama.nl
No Comments