Over vriendschap behouden en verbreken

Afgelopen woensdag heb ik samen met een van meest dierbare vriendinnen ons 20 jarig vriendschapsjubileum gevierd, 20 jaar vriendschap is niet niets. In het schooljaar 1998/1999 starten wij beiden op  dezelfde middelbare school. Wij fietsen in eerste instantie alleen en later samen, dezelfde route naar school en zo werden we vriendinnetjes. Iedere dag pikte ze me op en kletsen we honderduit we zaten bij elkaar in de klas, hadden dezelfde vriendinnen en deden alles samen.

Samen mijlpalen gepasseerd

Er zijn zoveel mijlpalen gepasseerd die wij samen hebben meegemaakt. Eerste liefdes, eerste baantjes, samenwerken, schoolperikelen en eindexamens. Na het eindexamen gingen we uit elkaar, ik bleef in Nijmegen en zij ging in Arnhem studeren. De eerste twee jaar zagen we elkaar nog regelmatig maar daarna werd het minder en verloren we elkaar een beetje uit het oog.

Totdat we elkaar in een cafe in Nijmegen weer tegen het lijf liepen, van een hele grote afstand herkende ik haar manier van doen en bewegen. We wisselden weer telefoonnummers uit een een tijdje later werkten we weer samen in een café restaurant. Haar relatie ging uit en ik trok bij haar in. Wat een tijd hebben we toen gehad! Samen werkten we in de horeca en we leefden meer ’s nachts dan overdag. Het was één groot feest totdat onze woning gesloopt moest worden. In die tijd leerde zij, haar huidige grote liefde kennen en ik volgde niet veel later.

Volwassen worden

Toen kwamen er nieuwe mijlpalen, samenwonen, trouwen, kinderen en huizen kopen. Nu zijn wij opeens volwassenen met hele andere gespreksonderwerpen. Samen opgroeien en samen alles meemaken waardoor je alles van elkaar weet en kent is een bijzonder voorrecht.  Samen hebben we alles uit het studerende leven gehaald en nu is het tijd voor etentjes en thee op de bank.

Breken met een vriendin

Recent heb ik ook gebroken met een andere ooit dierbare vriendin. En dat was moeilijk hoor, waar je in een relatie drastischer te werk gaat, het is uit of aan, is dat bij een vriendschap voor mij lastiger. Al langere tijd was ik er eigenlijk al wel klaar mee, de vriendschap had geen inhoud meer. Ook met haar was ik ooit heel erg hecht en we hebben samen van alles meegemaakt en super veel lol gehad. In de laatste jaren werd het alleen steeds lastiger om echt goed contact te houden, vaak was het nogal eenzijdig en had ze vooral veel nodig.

Als ze problemen had stond ze voor de deur en zocht ze contact, ging alles goed hoorde je er niets meer van. Iedere keer was er weer een andere vriendin waar ze op dat moment alles mee deed. Nou is het natuurlijk ook niet niets met een lastige opleiding en een drukke baan, maar ik vind wel dat een vriendschap het investeren waard is. Afspraken werden iedere keer afgezegd er kwam altijd van alles tussen. Uiteindelijk, na de zoveelste keer toen zij op een redelijk belangrijke bijeenkomst die ze zélf had georganiseerd niet op kwam dagen zei ik er wat van en kreeg meteen hele nare opmerkingen naar mijn hoofd. Ik zou alleen begrip en hulp vragen en niets over hebben  voor een ander. Ik werd daar zo door geraakt dat ik alles heb verbroken, het koste me alleen maar energie die ‘vriendschap’.

Maar dat gaat je niet in de koude kleren zitten hoor, soms vraag je je af of je het wel goed hebt gedaan. Ik droom er ook veel over, het zijn toch dingen die in je onderbewustzijn blijven spoken. Ik denk niet dat ik de behoefte heb om dit ooit weer goed te maken, ze is gewoon te druk en teveel met zichzelf en haar drukke leven bezig. We staan op een ander punt en het is ook wel goed zo. Ik heb meer dan genoeg echte vriendinnen en ga voor kwaliteit in plaats van kwantiteit. Nee, het is goed zo.

Hebben jullie wel eens een punt achter een vriendschap gezet?

Lees ook: Maak van elk levensjaar een fotoboek voor je kind + tips