Mijn kind wordt geopereerd! Eindelijk doorpakken!

Het is zover, mijn kind wordt geopereerd. Gisteren zat ik een groot deel van de dag met Bram in het ziekenhuis we hadden namelijk een afspraak staan bij de chirurg. Na lang wachten, veel aandringen en een hoop geklungel werd er eindelijk doorgepakt.

Vinger tussen het raam

Zoals je misschien al gelezen hebt, heeft Bram zijn vinger tussen het raam gekregen op school. Dit was gisteren 5 weken geleden. Zijn vinger lag compleet open en zijn nagel was doormidden. Meteen werden we doorverwezen naar de spoedpost en daar werd de vinger van Bram gehecht. Hij moest het verband 48 uur ophouden en dan zou ik het moeten schoonmaken. Wat ik je even wil meegeven is dat dit altijd moet gebeuren na 24 uur!! Laat het verband nooit 48 uur om, nooit! Dit werd ons verteld in het ziekenhuis en daar hielden we ons braaf aan. Na de 48 uur was de hechting niet dicht, 1 hechting gesprongen maar hechten was geen optie meer, daar waren we namelijk te laat mee. De controle moest na 24 uur gedaan worden. Thanks but no thanks!! We moesten van de spoedpost maar een hechtpleister op doen en de volgende dag naar de huisarts. Die kon er niets meer aan doen…

Vinger gebroken

Toen we de eerste keer op de spoedpost waren was het vingertje van Bram niet gebroken. Een week later, nadat de vinger nog steeds niet dicht zat en ik elke dag 2 keer moest verschonen en opnieuw verbinden ging zijn zus tijdens het spelen per ongeluk op zijn vinger zitten. Op naar de huisartsenpost want zijn vinger had wel heel wat weg van de toren van Pisa. Daar werden we weer doodleuk naar huis gestuurd. Moesten de volgende dag maar naar de huisarts. Daar aangekomen werd toch duidelijk dat zijn vinger gebroken was en dat de hechting ook nog niet goed was. De hechting moest nog wat langer blijven zitten en aan een fractuur in het topje van de vinger zouden ze in het ziekenhuis niets doen. Bij kinderen zou dat vrij snel weer goed komen..

De vinger bleef dik

Ondertussen was de hechting verwijderd. De vinger bleef dik, de nagel groeide omhoog in plaats van vooruit en ik vroeg me af of mijn kind geopereerd zou moeten worden, de nagelriem en de nagel waren tenslotte ontzettend dik en de ontsteking ging niet weg. Een antibioticakuurtje kreeg Bram. Een week lang heeft hij deze kuur gehad en na die week moesten we terug komen voor een controle. Hier bleek dat het toch echt niet goed was. Iets wat ik al weken riep, maar waar geen arts naar kraaide. Mijn moedergevoel wist dat het niet goed was. Al zou iemand met zeer slecht zicht dit ook kunnen zien. Ik gaf aan dat ik vond dat er nu echt wat gedaan moest worden. De huisarts was het met me eens en maakte meteen een afspraak bij de chirurg. Eindelijk! Mijn kind wordt geopereerd!!

Gisteren op het ziekenhuis

Op het ziekenhuis aangekomen moesten we ons melden op de afdeling chirurgie. De arts was erg vriendelijk en vroeg of ik het verhaal kort kon samenvatten. Dat kon ik wel. Maar eerst vertelde ik hem dat ik me niet weer liet wegsturen met een zalfje, een kuurtje of een verbandje. Mijn kind wordt geopereerd en dat gaat gebeuren. Voordat ik die bevestiging krijg, ga ik hier niet weg. Zitten er dus 3 chirurgen waarvan 2 in opleiding tegenover je he, nr 1 fronst, nr 2 kan zijn lachen bijna niet inhouden en nr 3 blijft nuchter en zegt ik ga meteen even kijken mevrouw. Nou, dat leek mij dus ook! De chirurg was het met me eens, dit kon niet langer en Bram zou binnen een week geopereerd moeten worden. Eindelijk! Eindelijk de erkenning, eindelijk iemand die het ziet zoals het is en ons niet nog langer laat zwemmen. Blijkbaar moet je eerst boos worden, ontzettend lang zeuren en drammen voordat er gebeurt wat er moet gebeuren.

Een gezondheidscheck, voorlichting en de planning

Vervolgens moest Bram een gezondheidscheck ondergaan, kreeg hij een voorlichting van een erg vriendelijke kinderverpleegster en mochten we daarna door naar de planning om een afspraak in te plannen.

Aankomende maandag

Aankomende maandag is het zover, mijn kind wordt geopereerd. Iets wat eigenlijk niet zou moeten gebeuren, iets waar veel medische blunders aan vooraf zijn gegaan, maar iets waar ik nu wel erg blij mee ben. Als de doktoren meteen goed gehecht hadden, ons over de 24 uur hadden ingelicht in plaats van de 48 uur en zijn nagel meteen goed hadden gelegd, het probleem meteen hadden aangepakt en ons niet 8 keer in 5 weken hadden laten komen voor niets dan waren we niet in de situatie waar we nu in zitten. Maar het is nu eenmaal niet anders, we kunnen er niets aan veranderen. Wel ben ik nog steeds erg gefrustreerd en vind ik het heel erg dat mijn kind 5 weken zo heeft moeten rondlopen, met een dikke, gebroken en ontstoken vinger. Maar maandag is het zover!! Mijn kind wordt geopereerd. 1 van de 2 nagels die op die vinger groeien zal worden verwijderd. Ook zullen ze de ontsteking weghalen en de nagelriem herstellen. Bram krijgt een dagopname en zal onder narcose een operatie ondergaan. Iets wat ik 5 weken geleden toch echt niet had verwacht, niet had gehoopt, maar iets waar ik nu wel erg blij mee ben. Want als het goed is, en daar ga ik maar vanuit… Is het daarna ook goed.

Graag sluit ik af door te zeggen dat ik ontzettend trots ben op Bram. Hij piept niet, klaagt niet en hoewel hij natuurlijk ook spanning heeft en wat angst voor de operatie is hij ontzettend stoer!