Ik kom met een vogelnest op mijn hoofd uit bed, ja mijn haar zit in de ochtend niet meteen top. Helaas! Bram zit aan de keukentafel te kleuren. Hij ziet me en zegt; mama ik vind je zo mooi! Mijn hart maakt een sprongetje en meteen erna moet ik grinneken, zo mooi zie ik er niet uit in de ochtend. Hij kust en knuffelt me en aait door mijn haar. De band tussen moeder en zoon is heel bijzonder.
Een zoon! Yes!!
Laat ik eerst even beginnen met een feit, een feit dat gewoon simpelweg zo is. Ik houd van alle drie mijn kinderen even veel. Niet van de één meer dan van de ander, ik heb geen favoriet kind.
Toen Mark en ik hoorden toen ik zwanger was dat we een zoon kregen, maakte mijn hart meerdere sprongetjes. We hadden natuurlijk al een prachtig prinsesje, Merel. Stiekem hoopte ik deze keer op een jongen. Een meisje was ook prima geweest, maar toch had ik een kleine voorkeur. Ja, sorry, zo ben ik dan wel weer.
Papa is zijn beste vriend
Papa is zijn held, zijn beste vriend, de beste voetballer en zijn grote voorbeeld. Voor Merel is dat precies zo alleen wil zij met papa trouwen en Bram niet. Ze kijken allebei erg tegen Papa op. En laat ik Emma niet vergeten, die bekijkt vooral graag haar teentjes en de binnenkant van haar ogen 😉 haha! Maar dat ook voor haar papa haar grote held gaat worden, daar bestaat voor mij geen twijfel over.
Soms snap ik helemaal niets van hem
Een grote wervelwind kan Bram zijn, soms begrijp ik hem ook gewoon niet. Met 100 km per uur raast hij zijn dag door. Dan heb ik met Merel toch meer raakvlakken, waarschijnlijk uit ervaring en herkenning van wat ik zelf doe en heb gedaan.
Hij kan me heel enthousiast over dingen vertellen, waar ik ook heel enthousiast op in ga maar echt geen drol van begrijp. Echte jongens dingen denk ik.
De band tussen moeder en zoon
Ik was er altijd een beetje sceptisch over, band tussen moeder en zoon, band tussen moeder en dochter.. Mijn band met Merel is heel goed, heel fijn, soms botst het want ze heeft hetzelfde karakter als mij. Maar dat geeft ook herkenning en soms hilarische taferelen. Mijn band met Bram is ook erg goed en fijn. Waar ik op bepaalde vlakken bots met Merel, heb ik dat met hem minder. Hij plaatst mij op een voetstuk waar je u tegen zegt. Als ik hem van school haal rent hij naar me toe, knuffelt en kust me en zegt: ”Ik heb je zo gemist mam!”
Strenge mama en een knuffelkont
Ik ben best een strenge mama, nee is nee en luisteren dat doe je gewoon! Toch is hij niet snel boos op mij. Oke, de ene dag wel maar over het algemeen valt het echt mee. Hij helpt me graag met de was, de boodschappen en vindt het heerlijk om te knuffelen met mama. Trouwen? Dat gaat hij met mama doen. Complimentjes? Krijg ik dagelijks! ”Mama je bent zo mooi”, Mama je nieuwe shirt staat echt mooi”, ”Mama, wat heb je mooie nagels”, Mama ik vind jou het allerliefste! Hij kan ontzettend lief zijn, maar natuurlijk ook ondeugend. Het is een grote knuffelkont die graag bij me op schoot kruipt en dan lekker knuffelt.
Kleine jongen
In mijn hart blijft hij altijd mijn kleine jongen. En dat er een speciale band tussen moeder en zoon is, dat kan ik niet ontkennen. Maar met elk kind heb je een band, een speciale band die niet te vergelijken is. Bram is nu nog mijn kleine jongen, zal hij ook altijd ergens blijven. Ik geniet nu nog van de momenten dat hij met mij trouwen wil. Want ooit, over een hele lange tijd, zal ik hem moeten delen ;).
Wat heerlijk om te lezen! Ik heb een hele goed band met mijn dochtertje. Zij wil later precies zo worden als ik nu. En ze zegt nu voortdurend, wat zie je er mooi uit mama. Zo fijn om te horen.