Leven in het huishouden van een kleuter

Mooie foto he? Zo is het dus hoe het hier precies niet is! 😉 Leef jij in het huishouden van een kleuter? Ik kan zeggen dat ik dat wel doe. Soms heb ik het gevoel dat ik de enige ben waar het huis met de Franse slag wordt schoongemaakt.

3 jonge kinderen in ons huishouden

Met 3 jonge kinderen, waarvan er 2 naar school gaan, heb ik niet altijd fatsoenlijk de tijd om alles picobello in orde te maken. Het huishouden schiet er wel eens bij in. De boodschappen doe ik over het algemeen op zaterdag, maar er zijn altijd wel wat dingetjes die gehaald moeten worden. Ik ben niet zo van de boodschappen lijstjes en vergeet nog wel eens wat. Merel attendeerde me daar vorige week ‘vriendelijk’ op toen ik vergeten was toetjes mee te nemen. ‘Moet je maar een boodschappenlijstje maken en meenemen mam! Net zoals opa altijd doet’. Oke bedankt 5 jarige snotneus..

De wasmachine en de droger draaien hier wel elke dag en ook de waslijn gebruiken we goed. Om vervolgens een berg, nee ik overdrijf niet, maar bijna de Mount Everest na een paar dagen op zolder te zien liggen omdat ik alles nog moet uitzoeken, strijken, vouwen en in de kasten moet ruimen. Tussen het spelen door afstoffen, de wc schoonmaken en er even snel met een lapje er overheen.

Geen schoonheidsprijs voor deze mama

Als ik la husband zou vragen wat hij graag anders aan mij zou willen zien zou hij waarschijnlijk zeggen dat hij het fijn zou vinden als ik wat netter zou zijn. Ik heb een hekel aan schoonmaken en opruimen, toch wil ik graag een schoon en opgeruimd huis. Goede combi he? Als ik weer eens wat koop ligt het eerst een paar dagen op tafel voor ik het op de behorende plek leg. Behalve nieuwe kleertjes voor de kinderen, die moeten wel meteen in de was en zo snel mogelijk in de kast zodat ze het de volgende dag aan kunnen trekken.

Een kapstok, wie kan mij duidelijk maken wat daar de functie van is? Mijn jas plof ik altijd op de stoel, stel je voor dat ik die zo nog even aan moet.. Op een andere stoel liggen de jasjes van Merel en Bram en niet te vergeten de sjaals, mutsen en handschoenen in de winter. Op tafel staat een dienblad, de bedoeling was dat daar kaarsjes op zouden staan. Staan er ook op, onder een stapel post, tekeningen en kleurboekjes. En dan hebben we de o bekende rommellade, normale mensen hebben er 1 of 2. Die van ons zijn niet meer op 1 hand te tellen.

Maar hier leven we wel. En dat is te zien!

Ik weet dat ons huis niet het meest opgeruimde en nette huis is, maar er wordt wel geleefd. Al is ons huishouden niet altijd spik en span.

Toen Merel net kon lopen en overal rommel neer gooide ruimde ik alles elke keer netjes op. Je raadt het al, mijn dag was gevuld met alleen maar opruimen. Nu doe ik het niet meer, ik probeer ze hun eigen rotzooi op te laten ruimen. De ene keer gaat het wat beter dan de andere keer maar goed.. Ik ben zelf soms een sloddervos dat weet ik en als Mark mijn blog leest weet ik dat hij zich doodlacht dat ik het  toegeef. Maar even serieus, hoe doen sommige moeders het? Huis spik en span geen vuiltje aan de lucht? Ik ben soms doodop. Ik bedoel, hoe dan? Gelukkig razen Mark en ik in het weekend vaak als een wervelwind door het huis en hoef ik het door de week alleen een beetje bij te houden.

Voordat ik kinderen had

Voordat ik kinderen had dacht ik altijd, zo’n moeder zou ik dus nooit worden. Een moeder die alles voor de kinderen doet, dat kinderen mijn leven bepalen? Ik heb ook mijn eigen leven en daar past een net huishouden bij. Hallo reality check! Voor mijn kinderen doe ik bijna alles, en bijna alles met ze. Ik ben al blij als ik even alleen naar de WC kan, dat dan weer wel.

Ook kan ik zeggen dat mijn leven  eigenlijk vooral ingesteld is op mijn 2 kleuters en baby. Ik heb namelijk gezworen om nooit maar dan ook nooit in de derde persoon te gaan praten, maar dat doe ik toch. Ook klinkt mijn stem nog steeds een octaaf hoger als ik tegen mijn kinderen praat.

Diner? Avond eten? Gezellig? –> Oorlogsgebied

Ook is onze avondmaaltijd niet langer een moment om gezellig bij te kletsen, je dag door te nemen. Nee dit is een oorlogsgebied geworden. Bram netjes eten, Bram ik bedoel dus met je vork en niet je handen! Merel niet piepen maar eten.  O en weet je wat ook leuk is? In mijn tas, ja je leest het goed, MIJN tas, zit meer troep van de kinderen dan van mij. Verkruimelde koekjes, boekjes, luiers, doekjes, auto’s en ga zo maar door. En ik kan mijn sleutels weer eens niet in mijn tas vinden.. Hoe zou dat toch komen? En toch zou ik ze voor geen goud willen missen! Want wat hou ik van ze!

P.S, natuurlijk is dit artikel geschreven met een knipoog 😉 Maar zeker in combinatie met de realiteit. 

Is het bij jullie altijd spik en span?