Zo ik moet mijn hart even luchten! Scrolde ik net Facebook door en kwam ik toch een stuk tegen waar mijn nekharen van overeind gingen staan, namelijk : lang leve de werkende moeder. Leek me interessant, want chapeau! Werkende moeder zijn is niet altijd even makkelijk. Dus ik klikte even door om het te lezen.. Al snel voelde ik walging. Niet tegen werkende moeders, niet tegen moeders die thuisblijfmama zijn, want we willen het allemaal goed doen toch? De keuzes maken we niet zomaar. Waar ik wel walging voor kreeg, en wat ik eigenlijk te vaak tegen kom is de veroordelende moeder. Waarom moeten we elkaar zo veroordelen vraag ik me af? Moeten moeders elkaar niet juist begrijpen om de keuzes die wel of niet, noodgedwongen of bewust gemaakt worden?
Hoe moeders over andere moeders denken
Gisteren schreef Loukie al een stuk over hoe anderen over haar dachten. Er kwamen veel positieve dingen naar voren, begrijp me niet verkeerd. Maar ook Loukie benoemde het veroordelen van anderen. Waarom moeten we elkaar zo veroordelen? Waarom veroordelen een groepje, nee echt niet iedereen, werkende moeders de thuisblijfmama’s en waarom veroordelen een groepje thuisblijfmama’s werkende moeders? De keuzes die we maken doen we als moeder allemaal goed doordacht neem ik aan. Toen ik over thuisblijfmoeders las : “ikbentoevalligweleengoedemoederblik” voelde ik mijn maag even omdraaien. Ik ken overigens geen moeder met zo’n blik.. Misschien ligt dat aan mij? Misschien is dat de beleving van de auteur.. Maar meteen denk ik dan; kunnen we de keuze van een ander niet gewoon respecteren? Elkaar iets gunnen? Soms lijkt het wel alsof mensen een ander het daglicht in de ogen niet gunnen.. Laten we elkaar toch niet zo beoordelen. Waarom bestaat de veroordelende moeder?
Lang leve de werkende moeders
Werkende moeders doen het goed. Ze zorgen voor hun kroost, houden het huishouden draaiende en zorgen ook nog eens voor zichzelf. De keuze om te werken kan uit vrije wil zijn, of noodgedwongen. En in beide gevallen vind ik dat ieder ander dat gewoon te respecteren heeft. De moeder die werkt verdient gewoon respect voor alles wat ze doet, net zoals de moeder die geen baan heeft of thuis werkt. Waarom zou je een moeder veroordelen op de keuze die ze uit liefde maakt?
Lang leve de thuisblijfmama 
Ook thuisblijfmama’s moeten we niet onderschatten. De keuze om een thuisblijfmama te zijn of worden wordt ook bewust gemaakt. Ook dit is een keuze uit vrije wil, maar kan ook noodgedwongen zijn. Deze thuisblijfmama’s runnen ook een heel gezin en werken misschien vanuit huis, zo niet hebben ze ook genoeg te doen. Laten we niet denken dat een thuisblijfmama de hele dag alleen maar zit te luieren op de bank, we weten met z’n allen wel beter toch? Het kan toch niet zo zijn dat thuisblijfmoeders zich moeten gaan verdedigen om de keuze die ze maken uit liefde voor hun kinderen.
Lang leven alle mama’s
Wat mij ontzettend stoort is dat moeders zich ongeacht, om welke keuze dan ook, moeten verdedigen. Waar slaat dat in godsnaam op? Waarom moeten moeders elkaar veroordelen over het wel of niet hebben van een baan? Wel of geen borstvoeding? Het opvoeden van de kinderen, de kleding die we dragen of andere keuzes die we maken? Ik kan daar met mijn hoofd niet zo goed bij, Ilse trouwens ook niet. Zij schreef ” We hebben allemaal wat, we zijn allemaal raar”.
We weten allemaal dat moeder zijn geweldig mooi is, maar dat betekent niet dat het alleen maar mooi is. Elke moeder maakt dingen mee die minder leuk zijn. Die zwaar zijn. Die gewoon heel verdrietig zijn en heftig. De één in mindere mate dan de andere, maar laten we niet doen alsof het allemaal easy peasy is. Juist daarom, omdat het moederschap hele mooie kanten heeft, maar ook mindere mooie kanten, vind ik het zo belangrijk dat we elkaar als moeder moeten steunen in plaats van afkatten. Wat heb je daar nu precies aan? Wat ik me dan afvraag he? Veroordelen moeders elkaar uit onzekerheid, jaloezie, onwetendheid, of is het gewoon ondoordacht? Ik weet het niet, wat ik wel weet is dat ik er ontzettend slecht tegen kan.
Zullen we elkaar in de waarde laten? Daar wordt alles in ieder geval een stuk rooskleuriger van.
Lieve mama’s, jullie doen het allemaal goed, op je eigen manier en dat is goed! Niemand zou je moeten veroordelen om de keuze die je wel of niet maakt. Werkend of huisvrouw, een moeder doet het met liefde voor haar kind. Je mag trots op jezelf zijn hoe je alles toch maar doet. Het leven is niet altijd makkelijk, maar geniet van de mooie en kleine dingen en trek je niets aan van iets wat een ander wel of niet van je vinden zal. De veroordelende moeder? Daar doen we niets op uit, oké?!
No Comments