Je mond houden tot 12 weken zwanger zijn? Onzin!

Met trillende handjes doe je je zwangerschapstest en dan schrik je pas echt, want het is positief! En dan?! Dan weet jij dat er iets in je lichaam groeit. Dat je leven vanaf nu anders zal zijn. Je partner mag het ook weten, maar de rest van de wereld nog niet, want er kan nog van alles gebeuren. Dat zegt iedereen, ‘Let op het kan misgaan’, lekker positief en opbeurend. Ik schreeuwde het meteen van de daken, waarom? Dan weet men wat er op dat moment speelt in mijn leven. Wat ik vind van de regel om tot 12 weken zwanger te zijn te wachten? Klinkklare onzin!!

Mijn beste vriendin had een miskraam voor 12 weken zwanger te zijn

De dag van haar eerste echo vroeg ik haar, en, en, en, en? Goed nieuws? Nee, appte ze.  -BAM- Het was fout. Haar zwangerschap was afgelopen. En dan was al heel snel, al met 8 weken. Maar voordat het uiteindelijk echt klaar was, daar ging een lastige tijd met veel verdriet en tijd overheen.

De tweede keer wist ze het maar deelde ze het niet meteen met iedereen, want ze wilde eerste zelf weten of het goed was. En dat snap ik, natuurlijk. Maar alle ellende, hoop, en dromen, die zijn er vanaf het moment dat je een positieve test hebt. Die zijn er al als de kinderwens er is. Mag je zwangerschap niet doorzetten, dan verlies je dat allemaal. En dan, moet je dat alleen doorstaan? Ik vind van niet, zwanger is zwanger en verlies is verlies.

Toen ik zwanger was

Zelf had ik bij mijn zwangerschappen pas het idee dat ik écht zwanger was toen ik een redelijke dikke, of in ieder geval zichtbare, buik had. Vandaag was ik op kraamvisite bij een vriendin van mij, met mijn beste vriendinnetje die toch nu echt weer zwanger is. Gelukkig. Maar we hadden het erover dat ik daar zo over dacht. Eigenlijk waren ze het ook wel met me eens.  Maar dat is eigenlijk onzin. Toen ben ik na gaan denken over waaróm ik dat dacht, waarom ben je pas echt zwanger als je het kan zien? In ieder geval, waarom dacht ik dat?

Bij mijn eerste echo zei de verloskundige tegen ons, óf het is niet goed, óf je bent minder ver dan we denken. Nou zei ik, wat is meer waarschijnlijk? Dat het fout zal gaan was het antwoord. Met allerlei folders over miskramen en bloedverlies verlieten wij de praktijk. Op weg naar huis hadden we beiden de tranen in onze ogen staan. (Oke, ik moest heel hard huilen.) Wilden we dit al jaren, nee. Waren we het al een hele tijd aan het proberen, nee. Waar kwam dat verdriet vandaan? Een hele week moesten wij wachten op de volgende echo. Hoe we die dagen door moest komen wisten we echt niet. Die week was lang. Maar uiteindelijk was de echo daarop wel goed. Gelukkig.

Maar ik zal je vertellen wat in mijn ogen het probleem is: “Oh je bent zwanger, wat leuk, hoe ver ben je?” Ja, 6 weken zeg je dan met een stralende lach. “O maar dan kan er nog van alles gebeuren!” Oke, dus?

Maakt een vroege miskraam voor 12 weken zwanger te zijn minder verdriet?

Kennelijk zijn wij met z’n allen van mening dat wanneer je een miskraam krijgt binnen deze grens van 12 weken zwanger, het niet zo erg is, want dan is het te verwachten. Statistisch is de kans wel groter in de eerste weken van je zwangerschap dan in de weken daarna. Maar maakt dat het verdriet minder?  Persoonlijk vind ik dat onzin.

Vanaf het moment dat je weet dat je een kindje in je buik hebt, ben je aan het fantaseren over je kindje, hoe het kruipt, in de tuin loopt en lachend naar school gaat. Een romantische bevalling en hoe het leven eruit gaat zien. Je denkt na over namen en over jullie toekomst samen. En dan zeggen ze tegen jou, “Ja maar houd er rekening mee dat…” Je krijgt tijdens een zwangerschap heel veel negatieve verhalen te horen. Als je de 12 weken grens bent gepasseerd, mag je pas gaan genieten en écht zwanger zijn. In ieder geval, dat vinden wij met zijn allen.

Zwanger is zwanger en verlies is verlies

Zwanger is zwanger en verlies is verlies, dat de kans op een miskraam in de eerste weken groter is maakt het verlies niet minder. Ik zeg niet dat je het meteen moet zeggen, die keus is aan jou. Ik probeer met name duidelijk te maken dat we af moeten van reacties als; Oh ze was ook nog niet zo ver, ja dan kan er nog veel gebeuren hoor. Of, nog erger bij een leeg vruchtzakje, maar het was dus geen echte zwangerschap?

Ik zeg, deel vreugde én ellende. Want dan krijg je pas te horen dat anderen misschien hetzelfde hebben meegemaakt. Dan ben je minder eenzaam in twijfels angsten en hoop.