Een heerlijke peuter, met een ontwikkelingsachterstand

Noah is een heerlijke peuter. Hij doet alles wat elke gemiddelde peuter doet. Hij zegt alles na, gaat graag op onderzoek uit, verzint idiote én geniale dingen, heeft veel fantasie, doet graag zijn eigen zin en knuffelt er op los. Helemaal prima voor iemand van 2 jaar en 7 maanden. Feit is alleen dat hij volgens de papieren een jaar ouder is. Mijn kind heeft een ontwikkelingsachterstand. Hij wordt deze zomer vier jaar, maar of hij dan wel toe is aan de basisschool betwijfelen we. Wat nu?

Achterlopende ontwikkeling

Noahs ontwikkelingsachterstand is natuurlijk niet iets van de laatste paar maanden. Al voor zijn geboorte week hij af van het gemiddelde. Vanaf 32 weken zwangerschap heeft zijn groei praktisch stilgestaan, en dat heeft zo zijn gevolgen. Ook is er een chromosoomafwijking ontdekt die (mede)veroorzaker zou kunnen zijn van zijn huidige ontwikkeling. We lopen zijn hele leven al bij de kinderarts en laatst kwam het onderwerp ‘school’ ook ter sprake. Want wat moet je met een kleuter die qua doen en laten eigenlijk nog een peuter is? Hoe erg is het als je kind niet met zijn vierde verjaardag kan starten op de basisschool? Wat zijn de opties? Hoe kunnen we het meeste uit Noah halen? Wat zijn de kansen? Betekent een ontwikkelingsachterstand automatisch dat je kind verstandelijk beperkt is? Hoe kom je daar achter? Wat is dan zijn toekomst? Allemaal vragen die wij hadden. Vragen waar je niet over na wil denken, maar waar je antwoord op moet hebben als je je kind het beste wilt kunnen bieden.

De IQ-test

In de zoektocht naar antwoorden moesten we ook op zoek naar het ontwikkelingsniveau van Noah. Dit betekende dat er bij Noah een non-verbale IQ-test werd afgenomen. Aan de hand van puzzeltjes, tekeningen en andere spelletjes werd er een bepaalde score berekend. Er waren meerdere onderdelen en elk onderdeel bestond uit iets van tien opgaven. Op zich een leuk bedachte en redelijk betrouwbare test, maar je kind moet wel meewerken. Lees: het kind in kwestie moet  wel de wil en concentratie hebben om de test af te kunnen ronden. En laat Noah nou het type zijn dat door de kleinste dingen is afgeleid. Je raadt het al: bij elk onderdeel kapte hij er na 4 opgaven mee. De betrouwbaarheid van deze test was dus ver te zoeken. Het enige dat we nu zeker weten is wat we eigenlijk al wisten: hij heeft een kortere spanningsboog dan leeftijdsgenoten.

Advies van de kinderarts en orthopedagoog

Die IQ-test was dus geen succes, en helaas mag deze pas na 1,5 jaar weer herhaald worden. We waren niet veel wijzer. Noah loopt een jaar achter, heeft de concentratie van een vlieg en is nog niet toe aan de kleuterklas. Maar wat kunnen we hem dan wel bieden? Volgens de orthopedagoog zijn er twee scenario’s voor Noahs ontwikkeling: of hij loopt in de loop der tijd steeds meer achter (verstandelijk beperkt) óf hij komt in zijn eigen tempo uiteindelijk wel weer op hetzelfde niveau als leeftijdsgenoten (dan haalt hij zijn ontwikkelingsachterstand in). Wij zien het laatste gelukkig telkens gebeuren: inmiddels kan hij lopen en praten, iets wat we twee jaar geleden nog voor onmogelijk hielden. Op aanraden van de kinderarts zijn wij daarom gaan kijken naar een nieuwe opvang voor Noah, waar ze hem kunnen stimuleren in de dingen die hij moeilijk vindt zodat hij wordt klaargestoomd voor de basisschool.

Dilemma

Omdat Noah het in principe prima doet, wilden we hem niet naar een medisch kinderdagverblijf brengen. Want daar zitten kinderen die een nog grotere achterstand hebben, en dan zou Noah niemand hebben om zich aan op te trekken. Onze gastouder -waar Sophie nog steeds naar toe gaat- is een schat van een mens, maar toch wel beperkt in haar mogelijkheden om Noahs ontwikkeling te stimuleren. Noahs achterlopende ontwikkeling is voor haar trouwens nooit een probleem geweest, voor haar is elk kind normaal en is niets gek, raar of problematisch. Dit maakte het wel lastig om bij haar weg te gaan, juist omdat Noah het bij haar super deed. Hij at en dronk daar nog beter dan thuis en had het altijd erg naar zijn zin. Het was echt een groot dilemma.

“Alle kinderen zijn uniek en sommigen zijn speciaal”

Toch was ik overtuigd dat we de juiste keuze maakten toen ik voor het eerst ging kijken bij Kombino. Bij Kombino gaan goede zorg en leuke opvang hand in hand. Veel kinderen die daar zitten, hebben op de een of andere manier net iets meer zorg of aandacht nodig dan een reguliere opvang kan bieden. Dit kan vanwege een ontwikkelingsachterstand zijn, maar ook als je kind een sonde, stoma of ander medisch probleem heeft. Behalve pedagogisch medewerkers (al dan niet gespecialiseerd in een bepaald probleem) zijn er ook verpleegkundigen en een orthopedagoog te vinden. Ook zijn er mogelijkheden om je kind daar naar logopedie of fysio te laten gaan. Ze doen ook echt hele leuke dingen zoals zwemmen, naar de kinderboerderij, koekjes bakken en met thema’s werken. Het fijne is dat de orthopedagoog daar kan meekijken in hoe Noah dingen doet en dat er dus een veel breder en eerlijker beeld ontstaat van zijn niveau. Hij mag er trouwens ook blijven totdat hij vijf jaar is, want dan is je kind pas echt leerplichtig. Het fijne is ook dat dit kinderdagverblijf zich 5 minuten fietsen van mijn werk bevindt en dat ze ruime openingstijden hebben.

Zoals je merkt , ben ik helemaal blij dat we dit hebben gevonden en we niet verplicht zijn nu al een schoolkeuze te maken. En Noah? Die heeft het ook helemaal naar zijn zin bij Kombino.

Een ontwikkelingsachterstand betekent niet automatisch dat je kind verstandelijk beperkt is. Het betekent vooral dat het allemaal wat langzamer gaat en je kind meer oefening en stimulans nodig heeft dan gemiddeld. Dat je vragen hebt als het allemaal niet vanzelf gaat, is logisch. Maar kijk en geniet dan ook vooral van elke kleine stap. Als jij blijft geloven in je kind, is er heel veel mogelijk.