Kun je vertellen wat je voelt? Ja. Weet je hoe je het onder woorden moet brengen? Ja. Wil je het tegen mij zeggen? Ja, maar toch weet ik niet hoe ik het zeggen moet. Hu? Je zegt net dat je wel weet hoe je het onder woorden moet brengen. Dat klopt, maar ik durf het niet tegen jou te vertellen. Ooh.
Herken jij je soms in bovenstaand gesprek? Ik wel! Soms heb ik dat ik graag iets tegen iemand wil zeggen, maar dat ik het niet durf. Daarom ga ik het onderwerp uit de weg. Zonde zou ik zeggen, want wat ik wil vertellen drukt op de schouders. Ik wil je meenemen naar een moment. Het is een heldere lentedag wanneer ik met mijn coach door de straten wandel en enthousiast vertel hoe het met mij gaat. Alles is goed, maar wat ik eigenlijk echt had moeten vertellen, kan ik niet door mijn stembanden getrild krijgen. Er komt een blokkade en een brok in mijn keel staat mij in de weg. Of het moment dat ik tegen vrienden had willen zeggen dat ik een avond wou gaan hockeyen. Die mensen hadden me aangekeken met opgetrokken wenkbrauwen.
Voor mezelf probeer ik uit te vinden waarom ik belangrijke zaken niet durf te delen. Voor jou is het misschien niet belangrijk, maar dat kan het voor mij wel zijn. Ik kan mezelf hieraan erg irriteren en daarom hoop ik dat jij er iets in kunt herkennen. Zouden het denkfouten zijn? Dat ik denk dat iemand daar een mening over heeft, maar eigenlijk is dat niet zo. In dat geval is het verstandig om blind mijn gedachten te spuien. Gewoon uit het niets die woordengolf laten komen, want het moet er toch uit. Ik weet het niet goed. Ben ik iemand die alles opkropt of kan ik mijn verhaal goed aan anderen delen? Ik denk allebei, maar het ligt aan het onderwerp. Dat maakt het er niet makkelijker op.
Ik weet niet wat ik zeggen moet. Met een verslagen blik kijk ik je aan en ik weet dat het goedkomt. Het makkelijkste is om mijn ogen te sluiten en zachtjes te fluisteren. Fluisteren waar ik mij niet goed bij voel of dat er diepe gevoelens zijn om juiste blij van te worden. Er begint een groen gekleurd lampje te knipperen en je vraagt nogmaals of ik kan vertellen wat ik voel. Met een knipoog kijk ik je aan en ik fluister: ik houd van je.
MC Kleuver.
No Comments