Na de geboorte van mijn tweede kindje was ik heel erg hecht met mijn decembermama’s. Dat ben ik nog steeds trouwens. Wij hebben een App-groep waarin we álles delen. Zo zei ik op een dag, “Oh shit ik heb m’n telefoon op Joey laten vallen toen ik foto’s aan het maken was!” Ik geloof dat ik drie reacties kreeg van mama’s die dat ook was overkomen, maar ja, dat soort dingen zeg je natuurlijk niet. Nou ik zeg helaas alles. Hier wat andere dingen die ík als moeder doe, waarvan ik zeker weet dat het vaker voorkomt. 10 dingen die álle ouders doen maar je écht niet vertellen!
-
Ruiken aan je kindje.
Een kind in bad doen, vooral een kleine baby is nogal een uitdaging. Badje vullen, zon minimensje uitkleden, badderen. Eruit halen, niet laten vallen het is nogal glibberig en dan afdrogen en weer aankleden. Vreselijk vond ik dat. Ik heb best vaak even gesnuffeld of het nog een dagje uitgesteld kon worden hoor. En dat deed ik dan dus ook. Zelfde verhaal met kleertjes. Vele ouders met mij hoor!
-
TV kijken.
We roepen allemaal dat ons kind niet zoveel tv mag kijken. Maar hoe fijn is het om even te kunnen plassen zonder vragen? Of om gewoon even iets te doen wat je al lang moest regelen? De tv is de ideale babysitter, is er altijd en kost niets. Er zijn vast meer ouders die dit zo aanpakken.
-
Oppas regelen, omdat je er zin in hebt.
Regelmatig passen mijn ouders en schoonouders op. En ik hoef dan niets speciaals te doen. Ik mis de kindjes, maar zorg even goed voor mezelf en kijk er weer naar uit als ze thuiskomen! -Meestal ben ik na 10 minuten ook wel weer klaar met die twee om me heen, maar ja, daarvoor ben je een moeder ;)-
-
Middagdutje- wakker worden.
Als alles slaapt en je hoort iets, dan hoop je dat het je kinderen niet zijn zodat je nog even rust hebt. Erg hé, maar ik doe dat hoor. Dan denk ik echt, nee niet nu al, nog even een moment rust.
-
Dat je kind valt, als je net de andere kant op kijkt.
Of iets anders aan het doen bent. Of denkt, ze kunnen wel zitten wat niet zo blijkt te zijn. Ik had menige val van mijn kinderen kunnen voorkomen, helaas dacht ik op dat moment dat het wel kon. Beiden hebben een blauw oog opgelopen omdat ik met hen aan het oefenen was om zelfstandig te zitten. Ook heb ik vol trots gekeken hoe een kind ergens op klimt om er vervolgens af te kukelen. Vreselijk voel je je dan, maar ik zag het totaal niet aankomen. Achja, worden ze hard van.
-
Boterham of fruit geven ipv avondeten.
Die strijd met eten. Soms pas ik ervoor, dan hoop ik dat het de dag erop beter gaat. Ze lusten alles, maar alles opeten is toch echt een ander verhaal. Als ik dan streng zeg, “je eet je eten op want je krijgt verder niets meer” geloof ik het zelf al niet meer. Als mijn zoon dan later met een vol bord eten voor zijn neus vraagt om een boterham smeer ik dat maar. Ik stuur hem toch niet met honger naar bed?
In het verlengde daarvan gaf ik ze als baby soms ook pap in plaats van een potje. Echt even geen zin in dat geknoei. Erg he?! En koekjes tussendoor. Maar vaak geef ik ze ook wel groente of fruit, dus paprika, tomaten of komkommer zodat ik het idee heb dat ze nog iets van voedingsstoffen binnen krijgen. -
Vitamines vergeten.
Die druppels die je baby’s moet geven? Depp heeft ze amper gehad. Ik kon niets verzinnen om het niet te vergeten. Nu pakt hij zelf iedere dag zijn kauwvitamines. Joey krijgt die van haar in de eerste fles ’s ochtends. Bijna een wetenschappelijk experiment die twee. De ene heeft ze wel gehad en de andere de eerste twee jaar amper…Herkenning van meer ouders?
-
Alles moeten eten.
Super hypocriet. Onze kinderen lusten alles. Ook de dingen die Joris en ik zelf niet eten. Eigenlijk is dat best vreemd. Ik lust echt geen paprika, maar de kinderen moesten het proeven van mij. Het resultaat is nu wel dat ze beiden graag knabbelen op een stuk paprika. Ik voel me daar dan wel schuldig over, want ik moet er niet aan denken!
-
Verwennen.
Nou dat ging mij niet gebeuren hoor, zo’n kind wat alles heeft. Helaas. Depp is de eerste kleinzoon van beiden opa’s en oma’s. Daarnaast heb ik een gat in m’n hand en koopt Joris alle Playmobile die híj als kind had willen hebben. Tel maar op, onze kinderen zijn strontverwend.
-
Chantage.
Ben ik ook niet trots op, ik probeer best veel gedaan te krijgen door omkoping en dreiging anders dit of dat. De zindelijkheidstraining van onze zoon heeft ons heel veel geld gekost. Het was bijna een playmobilepakket per bezoek aan het toilet. Ben er niet trots op, maar het heeft gewerkt. Ik straf ze eigenlijk nooit, als het ooit te ver gaat spreek ik Depp daar op aan. En hij heeft zeker twee keer op de gang gestaan. Maar nooit zeg ik, je moet naar bed! Dat is toch geen straf?! Vooral als moeder moet je weten dat slaap het meest heerlijke is wat er is!
No Comments