Kleine jongen, dat is hoe ik Bram altijd zag, en stiekem nog steeds doe. Bram is de middelste van 3 kindjes in ons gezin. Tot voor kort was hij de jongste. Bram is mijn kleine jongen, dat zal hij waarschijnlijk altijd blijven.
Mijn kleine meisje ging van klein meisje naar grote zus.
Toen Bram geboren werd was ik meteen stapel verliefd op hem. Zo’n mooi, lief en klein jongetje had ik nog nooit gezien. Ik genoot volop van de kraamtijd en van mijn mooie gezin. Merel was 11 maand toen Bram geboren werd. Ook nog klein, maar toch al weer zo groot vergeleken met hem. Merel was al vrij zelfstandig. Liep met 10 maand door de kamer te rennen, kletste gezellig en liep behoorlijk voor op haar ontwikkeling. Je zult snappen dat zo’n baby’tje dan weer ontzettend klein is. Merel was grote zus alsof het nooit anders geweest was. Hoewel Merel natuurlijk nog steeds een klein meisje was, was ze toch ook in 1 klap groot. Maar bij haar is het toch anders dan bij Bram, Merel is erg zelfstandig en wijs en soms verbaas ik me over de dingen die ze zeggen kan maar ook weer niet, want zo is ze nou eenmaal. Dat Merel een bijzonder meisje is dat is me wel duidelijk.
Mijn kleine jongen.
Bram is eigenlijk altijd mijn kleintje gebleven. Natuurlijk bleef hij geen baby, hij peuterde er flink op los. En toch bleef hij mijn kleine jongen. Lekker knuffelen bij mama, samen dingen doen als Merel naar school was. Waar ik Merel soms al als ‘groot’ zag, zag ik Bram weer als ‘klein’. Eigenlijk een beetje raar misschien want ja zoveel verschil zit er niet tussen Merel en Bram.
Bijna 4 jaar lang was hij mijn kleine jongen.
Bijna 4 jaar was Bram mijn kleine jongen, dat is hij natuurlijk nog steeds. Op 22 september 2017 werd mijn kleine jongen grote broer van Emma. Wat was hij trots. En eigenlijk is hij dat nog steeds. Emma krijgt wel 30 kusjes op een dag, 15 knuffels en hij aait er wat af. Maar op die 22 september 2017 dat Emma geboren werd was mijn kleine jongen ineens niet zo klein meer.
Ineens was je groot.
Lieve Bram, ineens was je groot. Terwijl ik je altijd met gemak optilde alsof het niets was, ben je nu ineens behoorlijk zwaar. Ik hoor en zie nu zoveel beter hoe groot je eigenlijk al wel niet bent. Hoe wijs je zijn kunt en wat je allemaal al wel niet kan. Eigenlijk bleef je altijd een beetje mijn kleine jongen, mijn soort van baby’tje. Je zult altijd mijn kleine jongen zijn maar nu zie ik dat je eigenlijk niet zo klein meer bent. Je groeit, je ontwikkelt je en blijft even lief maar toch ook stoer. Gelukkig knuffel je nog graag met mama, maar ook dat zal op een dag niet stoer meer zijn. En dan ben je pas echt groot.
Nu kan ik nog genieten van mijn kleine grote jongen. Want het gaat zo snel. Soms denk ik wel eens; Bleven jullie alle 3 maar klein en vol onschuld. Natuurlijk kan dat niet dus ik geniet van de momentjes dat jullie nog wel even ‘klein’ zijn.
Maar hoe groot ze ook mogen zijn
In mijn ogen blijven ze altijd klein
Het gaat zeker snel! En dat kan je soms best overvallen als moeder…
Ik kan goed geloven dat het heel snel gaat, wel mooi om zo terug te zien
Wat een mooie tekst, zo lief! Ik verbaas me er ook iedere dag over hoe snel het gaat.
De liefde straalt echt af van je tekst! Ben er zeker van dat Bram gaat stralen van geluk wanneer hij deze tekst later leest.
Naw, wat lief! Het gaat inderdaad heel snel; ben nu alweer 32 weken zwanger en die tijd vliegt al voorbij. Laat staan als ‘ie er eenmaal is…
Wat gaat het snel hè! Zo cliché maar zo waar…
Ik vind het ook erg snel gaan. Van mij mogen ze ook nog even klein blijven hoor. Heerlijk vind ik dat.
Wat een prachtige foto trouwens! Lang leve foto’s waarmee je toch een beetje bepaalde periodes en momenten kunt vasthouden.
Ik vind dit een enorm mooi bericht, zo vol moederliefde, kreeg er spontaan tranen van in mijn ogen.
Wat een liefdevolle tekst! Nou aan de foto’s alleen al te zien, zie je dat hij echt een goede grote broer is.
Gaat zo snel, mijn meisje is nog steeds mijn kleine peuter, ook al is ze nu 11
Lijkt mij apart. Alles gaat al zo snel. Als ik dan naar mijn neefje kijk ook.
Mooi geschreven. Onze dochters schelen 14 maanden. Ik snap je gevoel heel goed. Het gaat bizar hard. Extra genieten van de kleine dingen.
Wat een lieve foto’s. En ik geloof helemaal dat het allemaal heel snel gaat.
Een mooi geschreven artikel met een goede lading. De tiet geet herd, haha.
prachtig geschreven en het si hartstikke cliché maar het is echt aar. het gaat zo super snel, soms zou ik de rem er wel een op willen zetten.
Lief! Herkenbaar ook, sinds ons neefje geboren is, vind ik May ook ineens alweer zo groot.
Gaat snel en met de 2e nog sneller dan de 1e voor mijn gevoel. mooi om ze te zien veranderen.
Ik herken dat gevoel maar al te goed! Heb dat ook met mijn dochter..
Het is een dubbel gevoel, er is niet mooier dan te zien hoe je kinderen groeien, maar soms zou je zo graag willen dat ze voor altijd klein blijven
Ik herken dit wel. Dit gaat echt raar klinken, maar ik heb dat nu al met onze Mason die 4,5 maand is… hij is opeens al 7kg en waar is toch mn kleine mini baby’tje ???
Die quote op het einde zegt mijn mama ook altijd tegen mij 🙂
Oh ja zeker weten, mijn moeder dus ook! Kinderen heb je voor altijd zegt ze!
Wat heb je dit prachtig geschreven zeg, ook de foto’s zijn super. Liefde spat er vanaf!
Herkenbaar! Mijn grote (oudste) kleine jongen is steeds minder klein, zeker nu hij een broertje heeft.
Maddy, dit heeft me ontroerd tot tranen in mijn ogen. ?