Tradities zijn er zowel in Nederland en België. Van oliebollen tot nieuwjaarsbrief. Tradities zijn leuk en speciaal. De Vlaamse traditie die je kennen moet? Lees snel verder!
Middernacht op oudejaarsavond.
We vliegen elkaar in de armen en wensen elkaar het allermooiste voor 2018. De kinderen, oud genoeg om nog wakker te zijn, schreeuwen het van de daken “gelukkig nieuwjaar! Gelukkig nieuwjaar! Ik zie al vuurwerk! ”
De 12-jarigen maken misbruik van mama’s zwak momentje en bedelen om een allereerste (half) glaasje champagne. Kan best, toch?
Wat Nederlanders doen en Belgen niet
Voorlopig heel herkenbaar? Dat denk ik wel. Het enige verschil dat de Vlamingen, op dit moment, met de Nederlanders hebben: Oliebollen! Stikjaloers ben ik! Die heerlijke vettige bollen deeg, gebakken in een pot vol wensen. Ik hoorde dat jullie die dan gezellig met de hele buurt of de hele familie staan op te eten op de oprit met een heerlijk glaasje erbij. Echt helemaal mijn ding!
Dat ontdekte ik tijdens een lekker potje kletsen tussen de bloggers van Meer Met Mama… En daar heb ik iets geleerd. Iets dat ik vanaf nu nog meer ga koesteren dan voorheen! (En geloof me, het maakte me sowieso al een mak lammetje…)
En de Belgen dan?
Hier in Vlaanderen hebben wij ook een traditie, eentje die jullie blijkbaar nog niet kennen. Eentje die ik als kind elk jaar opnieuw het einde vond, en eentje die me als moeder elk jaar opnieuw tot tranen toe ontroerd. We noemen het: De nieuwjaarsbrief!
1 januari is steevast de dag waarop kinderen hun ouders en grootouders, meter en peter het allerbeste toewensen. De allerkleinsten leren een versje vanbuiten en de kleine basisscholieren tonen hoe goed ze al kunnen lezen. De grote tieners mogen natuurlijk ook nog mee doen maar daar wordt al een brief van verwacht met een klein literair kantje.
Die prachtige brieven hebben altijd hetzelfde begin en hetzelfde einde. De kleinste staan te wiebelen van de zenuwen wanneer ze de eerste woorden uitspreken :
“Liefste mama en papa”, “liefste oma en opa”. Al genoeg om de eerste traantjes los te weken bij de gevoelige zielen onder ons.
Deze woorden luiden de start van de brief in, de ruimte wordt stil. Aarzelend maar dolgelukkig volgt er een prachtig rijmpje. Om dan de brief af te sluiten, zuchtend van opluchting omdat het goed lukte :
brief 2018
“Van je kapoen, Lott.
Woonplaats, 1 januari 2018.”
Op dat moment worden de kinderen onthaald met luid gejoel van de familie en mogen zij een geschenkje in ontvangst nemen. Vaak is dat een centje en voor de kleinsten een cadeau.
Dit maakt van heel het gebeuren een mooi en vaak ook emotioneel familiemoment. Een moment waarop we even stilstaan bij wat we willen herinneren van vorig jaar, wat we willen wensen voor volgend jaar én een moment waarop eens te meer duidelijk wordt hoe knap onze kleine dreumesen ontwikkeld zijn de voorbije 365 dagen.
Hoe begin je nu dan aan een nieuwjaarsbrief?
Ook zin gekregen in een nieuwjaarsbrief? Wil jij nog gauw een nieuwjaarsbrief maken om hem dit jaar aan oma en opa te geven? Of begin je alvast te plannen voor volgend jaar?
Op het internet vind je heel veel bruikbare tips en mooie teksten en versjes voor alle leeftijden. De kaft kan je zelf tekenen of knutselen, en zelfs online bestellen.
De allerbelangrijkste tip : vergeet niet om er iets persoonlijk van te maken!
Heb jij of je familie een vaste traditie? Vertel me er dan snel over! Ik hou ervan om de, vaak hele mooie, verhalen te horen!
Tot gauw!
X.
Inge
Inderdaad een heel mooie traditie, Inge. Ik ben inmiddels 41, maar mijn mama staat erop dat mijn zus, broer en ik nog jaarlijks een briefje voorlezen. Dus traditiegetrouw schreef ik ook dit jaar op 1 januari ‘s ochtends braafjes mijn gepersonaliseerde nieuwjaarsbrief (beide kanten van een A4-tje, ik had inspiratie) en stond ik hem een paar uur later, met evenveel spanning als haar kleinkinderen, voor te lezen. En ja hoor, het leverde een mooi centje (en enkele traantjes van emotie) op.
oh, wauw.
Dit vind ik echt hélemaal geweldig! Zelfs ontroerend om te lezen. Ik schrijf er zelf jammer genoeg geen meer.
En dat beven… ik zou staan schudden als een palmboom in de wind denk ik!
Mijn ex is van Hasselt en daar kende ze ook geen oliebollen. Gelukkig wist ik dit voordat ik daar oudjaar vierde en heb ik ze toen zelf mee genomen haha
Haha, Jessica!
Dat heb je goed gepland.
Ik moet volgend jaar ook maar wat Nederlanders uitnodigen denk ik, in ruil voor wat oliebollen dan. 😀
Wat een prachtige traditie, die kennen we in Nederland inderdaad niet.
Ik heb er eigenlijk ook nog nooit van gehoord.
Liefs maaike
Dit klinkt wel als een super mooie vlaamse traditie zeg. Ik kan me voorstellen dat je hier met de hele familie naar uitkijkt. Maar ik vraag me af of we dit in Nederland erdoor krijgen.
Ik las over deze traditie op het blog van Ilse Kreanimo, zij woont ook in België. Ik vind het een hele leuke gewoonte! En ook heel waardevol.
Ah, wat een leuke traditie! Ken ik niet nee, wel heel mooi!
Wat ontzettend leuk! Goed plan om het in Nederland door te voeren. Ik ga je blog straks delen op Facebook!
Superlief van je!
Apetrots dat je mijn eerste echte artikel deelt! ??
Wat een mooie traditie ik kende deze nog helemaal niet. Wij hebben niet echt een vaste traditie. Meestal zijn wij bij vrienden en worden er spelletjes gespeeld.
Wat een leuke traditie is dit! Die kende ik inderdaad nog niet! Heel bijzonder!
Wat een superlieve traditie! Die vind ik heel leuk. Net als het koosnaampje ‘kapoen’ trouwens.
Wat een toffe traditie! Ik moet al bijna janken bij het idee, haha. Ik ga hem onthouden!
Hoi ! Hartelijk bedankt voor deze geweldige blog.